واکاوی تجارب زیسته دبیران راهنما رشته علوم اجتماعی از برنامه کارورزی دانشگاه فرهنگیان

هدف پژوهش حاضر، بررسی تجارب زیسته دبیران راهنما رشته علوم اجتماعی از برنامه‌کارورزی در دانشگاه فرهنگیان است. این پژوهش با رویکرد‌کیفی و به روش پدیدارشناسی انجام شد‌. مشارکت کنندگان پژوهش شامل دبیران راهنمای رشته علوم اجتماعی ‌دوره متوسطه اول و دوم شهرستان بیرجند در سال‌تحصیلی 1403-1402 بودند که از روش‌ نمونه گیری هدفمند از نوع معیار استفاده شد و با مصاحبه نیمه ساختار یافته، تجارب 7نفر از دبیران راهنما تا اشباع نظری مورد بررسی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده های جمع آوری شده از روش تجزیه و تحلیل هفت مرحله ای کلایزی استفاده شد. یافته‌های پژوهش در 3 مضمون اصلی و 10 مضمون فرعی ارائه گردید که مضامین اصلی شامل کسب و ارتقای مهارت‌ها (شناختی، عاطفی، رفتاری)، ضعف‌ها و محدودیت‌ها (نگرشی، کنش‌گری، عدم اجرای دستورالعمل‌ها و آیین نامه‌ها) و راهکار‌های بهبود (کارورز، معلم راهنما، استاد راهنما و دانشگاه فرهنگیان) برنامه درسی کارورزی بودند. یافته‌های پژوهش نشان می دهد که با وجود کارایی برنامه کارورزی و کسب و ارتقای مهارت‌های دانشجومعلمان در این برنامه اما گاهی در عمل و اجرای آن ضعف‌ها و محدودیت‌هایی از سوی کارورز، معلم راهنما، استاد رهنما و دانشگاه فرهنگیان دیده می شود که می توان با ارائه راهکار‌‌هایی برای هر کدام از این عوامل در بهبود و اثربخشی برنامه کارورزی کوشید.