کاربرد روش تعامل با موقعیت‌های واقعی یادگیری در آموزش مباحث علوم تجربی(زیست شناسی)

پژوهش حاضر با هدف بررسی کاربرد روش تعامل با موقعیت‌های واقعی یادگیری در آموزش مباحث علوم تجربی(زیست شناسی) انجام شد. نتایج نشان داد که روش تعامل با موقعیت‌های واقعی یادگیری به معنای محتوای یک درس یا فعالیتی که معلم انجام می‌دهد نیست، بلکه به کنش متقابل بین یادگیرنده و شرایط خارجی موجود در محیط، که یادگیرنده به آن واکنش نشان می‌دهد، اطلاق می‌شود به طوری که یادگیری در نتیجه رفتار فعال یادگیرنده انجام می‌گیرد به عبارت دیگر دانش‌آموز چیزی را یاد می‌گیرد که خود انجام می‌دهد نه آن‌که معلم انجام می‌دهد و او ناظر می‌باشد. با توجه به ماهیت درس زیست‌شناسی تدریس محتوای آن به شکل تئوری نمی‌تواند اهداف آموزشی را برآورده کند، بلکه درگیر کردن آنها با مسائل ملموس و روزمره زندگی، از اهمیت فوق العاده‌ای برخوردار است. تدریس در خلا اتفاق نمی‌افتد؛ معلم موثرترین نقش را در زمینه مدیریت تدریس بر عهده دارد که این مدیریت شامل رویدادها و مراحل مربوط به تصمیم‌گیری برای شروع یک فعالیت است. تعامل با خود، دنیای اطراف، دیگران و محیط زیست بخش مهمی از یادگیری است که معلم باید در تدریس خود در نظر داشته‌ باشد.