بکارگیری دانش بومی در آموزش علوم: راهی به سوی توسعه پایدار

دانش بومی شامل مهارت ها و شیوه هایی است که توسط مردم بومی برای بقا و سازگاری در تغییر محیط بکار می رود. استفاده از دانش بومی در برنامه های درسی علوم برای ایجاد حس مسئولیت در برابر مسائل جامعه و جلوگیری از بیگانه بودن دانش آموزان با محیط زندگی ضروری است و راه را برای رسیدن به مواردی از توسعه پایدار مانند حفظ محیط زیست هموار می سازد. به دلیل اهمیت این موضوع، این پژوهش دیدگاه های نظری آموزش علوم و دانش بومی را برای دستیابی به توسعه پایدار نشان می دهد و توجیهی برای بازتاب قوی‌تر چگونگی گنجاندن دیدگاه‌ها، جنبه‌ها و شیوه‌های جوامع بومی در آموزش و یادگیری علوم ارائه می دهد. نتایج نشان می دهد که دانش بومی زمینه های غنی و معتبری را برای یادگیری علوم به همراه دارد و فرصت‌هایی برای انعکاس دیدگاه‌ها در مورد طبیعت و علم برای کمک به توسعه جهان‌بینی‌های جامع‌تر، درک بین‌فرهنگی و توسعه پایدار در آموزش علوم معاصر فراهم می‌کند.