آموزش علوم (فیزیک) با رویکرد انتقادمحور و انقیادمحور: جست و جوی راهی میانه

ایده اصلی ما در نوشتار حاضر این است که براساس نظریه‌ توماس کوهن، رویکردی مناسب برای آموزش فیزیک معرفی کنیم که بتواند توازن مناسبی را بین رویکرد انتقادمحور و انقیادمحور ایجاد نماید. سعی داریم نکاتی را در رابطه با اجتناب از افراطی‌گری‌ها در مورد اهمیت تفکر انتقادی و ساختارزدایی را برجسته سازیم؛ و در این راه، بر روی اهمیت وجوهی از یادگیری انقیادی (یا نقل بنیاد در رویکردهای سنتی‌ آموزش) تاکید می کنیم که از دید بعضی از نظریه پردازان آموزش مورد بی توجهی قرار گرفته اند. برای اینکار، با بهره گیری از فلسفه علم توماس کوهن، بر روی اهمیت حاکمیت یک پارادیم یا سنت‌پژوهشی انگشت می گذاریم که در آن هم وجوهی از تفکر انتقادی دیده می شود و هم وجوهی از تفکر انقیادی. همچنین، تلاش خواهیم کرد تا برخی ایده‌ال‌سازی‌ها (در مورد کنارزدن کامل پیش داوری ها و پارادایم‌ها) که از دید فلسفه علم غیرممکن هستند را برجسته سازیم.