مشارکت سیاسی اجتماعی زنان در نظام حکمرانی

این مقاله با هدف بررسی نسبت مشارکت سیاسی اجتماعی زنان در عرصه­ی حکمرانی و تاثیر تناقض­های هویتی بر آن در جامعه ایران، بر مبنای نظریه هویت گیدنز،تاجفل و جامعه­­پذیریی سیاسی اجتماعی لوسین پای نگاشته شده است. جامعه آماری این مقاله تمامی زنان شاغل در استان‌های تهران، کردستان، لرستان، ایلام، فارس، سیستان و بلوچستان، خراسان و مرکزی است. برای انتخاب نمونه‌ها از شیوه ترکیبی نمونه‌گیری خوشه­ای چندمرحله‌ای و تصادفی ساده استفاده شد. برای تحلیل داده­ها از ضرایب همبستگی، تحلیل مسیر و رگرسیون استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که 47 درصد از زنان موردمطالعه تعارض هویت فردی را در حد زیادی تجربه کرده­اند همچنین یافته حاکی از آن است زنانی که دچار تعارض‌های هویتی هستند ازنظر جامعه­پذیری سیاسی و اجتماعی نسبت به زنانی که تعارض­های هویتی را تجربه نکرده­اند وضعیت متفاوتی دارند و میزان جامعه­پذیری سیاسی ، اجتماعی در زنانی که تعارض‌های هویتی را تجربه نکرده‌اند بیشتر است. نتایج حاصل از رگرسیون چند متغیره و تحلیل مسیر نشان داد؛ تعارض‌های هویت فردی بیشترین تاثیر را بر عدم جامعه­پذیری سیاسی اجتماعی زنان دارند. استنباط مقاله این است؛ زنان در جامعه ایران در کشمکش میان ساختارهای هویتیِ سنتی و خواست­های مدرن و عاملیت­گرایی سیاسی قرار گرفته­اند و در این فرآیند نوعی طرد سیاسی برای آن‌ها برساخت شده است. به عبارت دیگر می­توان گفت جامعه ایران امروز با پدیدهِ «زیست سیاسی متعارض زنانه» مواجه است و همچنان چالش­ها، سردرگمی­ها و بلاتکلیفی­ها در حوزه زنان به دلیل استمرار و تداوم چنین تناقض­هایی، پابرجا مانده و بحران­های سیاسی و اجتماعی را نیز در پی داشته است. این در حالی است که به لحاظ اجتماعی زنان بعد از انقلاب اسلامی در جامعه ایرانی رشد چشمگیری داشته­اند در اکثریت آنها دارای تحصیلات، شغل و یک موقعیت و منزلت اجتماعی هستند.