کشاورزی شهری و نقش‌آفرینی آن در تاب‌آوری محیط زیست

شهرها، تنها با 3-2 درصد از کل زمین، بیش از 75 درصد انرژی جهان را مصرف می‌کنند و 80 درصد از co2 را تولید می‌کنند. تا سال 2050، جمعیت جهان به 9 میلیارد نفر افزایش یافته و بیش از 7/7 میلیارد نفر در شهرها ساکن می‌شوند. این تغییرات جمعیتی چالش‌های اقتصادی، اجتماعی و زیست‌محیطی را به همراه دارد. برای تاب‌آوری شهر، نیاز به راهبردها و سیاست‌هایی است که توازن بین توسعه اقتصادی، حفاظت محیط‌زیست و اجتماعی را برقرار کنند. کشاورزی شهری نیز به‌عنوان ابزاری موثر در افزایش تاب‌آوری شهری مورد توجه قرار می‌گیرد. در این پژوهش با بهره‌گیری از مدل اسکار و همکاران (2020) به تبیین هر یک از عوامل تاثیرگذار بر تاب‎آوری محیط زیستی به‌وسیله کشاورزی شهری پرداختیم. نتایج نشان می‌دهد کشاورزی شهری نقش حیاتی در تاب‌آوری و بهبود محیط‌زیست شهری دارد، این نقش به چند جنبه اصلی برمی‌گردد: کاهش مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه‌ای، مدیریت پسماند، افزایش تنوع زیستی، افزایش مهارت‌های اجتماعی و اقتصادی افراد، و کاهش استفاده از مواد شیمیایی و تقویت سلامت خاک و آب. کشاورزی شهری با ایجاد فضاهای کشاورزی درون شهرها، ایجاد فرصت‌های آموزشی و اشتغال زایی برای افراد شهری را فراهم می‌کند و در کنار آن، باعث کاهش مصرف انرژی و انتشار گازهای گلخانه‌ای از طریق حمل‌ونقل مواد غذایی می‌شود. همچنین، با جمع‌آوری و بازیافت مواد آلی، مدیریت پسماند را بهبود می‌بخشد و با ایجاد فضاهای سبز و بوم‌نظام‌های متنوع، تنوع زیستی را افزایش می‌دهد. این روند نه تنها از لحاظ اقتصادی و اجتماعی مفید است، بلکه تاثیرات مثبت آن بر محیط زیست نیز چشمگیر است.