جایگاه مادر و زن در شاهنامه فردوسی و نقش ایشان در رزم‌های حماسی و پهلوانی

زن در شاهنامه از فراز و نشیب شخصیت برخوردار است، هنگامی که در رابطه با فرانک یا تهمینه می‌خوانیم و در مقابل از سودابه سخن به میان می‌آید و این خلاقیت ذهنی حکیم توس را می‌رساند. فردوسی توانایی زن را در تعلیم و پرورش پهلوانی و مردان بزرگ بلکه فراتر از مردان نشان می‌دهد وگوهری در زن پیوسته می‌درخشد و شرافت حاصل می‌سازد، همان شرم و پاکی و حیاست. ایشان از حقوق زن و مقام زنان قهرمان پرور و مادران می‌گوید. ازجمله تشخیص‌های قابل توجه فردوسی در رابطه با زن ایرانی وفاداری او از یک طرف و ایثار و از خود گذشتگی است. در جایی فردوسی درایت زن را برتر از مرد می‌داند: ازجمله در رابطه با پرورش و تربیت فرزندان فرزانه و قهرمان ملی و صالح که ازجمله صفات یک زن در مقام مادر است. فردوسی در جای جای شاهنامه، پیوسته به نقش فرهیخته یک مادر اشاره می‌کند. حضور فعال زن در داستان‌های شاهنامه، اعجاب‌انگیز است. زن در شاهنامه از خرد و تدبیری که مردان شاهنامه دارند برخوردار است و اغلب به خاطر همین تدبیر، ستایش می‌شوند. توجه به نقش زن در جامعه در سراسر رویدادهای شاهنامه، فردوسی را از تهمت زن‌ستیزی مبرا می‌کند.