جایگاه مطالبه زن در تعارض خواسته زوجین در فرزندآوری

فرزندآوری کنشی به قدمت تاریخ بشر و فراتر از آن، به جهت عدم انحصار به بنی‌آدم، به قدمت تاریخ حیات است. اختیاری بودن فرزندآوری در انسان (به خلاف غریزی بودن آن در سایر موجودات) مباحثی در پی می‌آورد که اختلاف زوجین در فرزنددار شدن یا نشدن و راهکار حل آن از آن زمره است. این تحقیق با توجه به فقدان مقرره‌ای قانونی در این موضوع، با هدف دستیابی به راهکار حل تعارض خواست زوجین در مساله فرزندآوری، با روش توصیفی - تحلیلی به واکاوی متون فقهی و حقوقی می‌پردازد و می‌کوشد با موشکافی ماهیت حقوقی «فعل زادآوری»، پاسخی برای پرسش از راهکار خروج از اختلاف گفته شده بیابد. یافته‌های این تحقیق نشان می‌دهد، «فرزندآوری» را باید در زمره حقوق جمعی به شمار آورد که جز از گذرگاه توافق زوجین قابل استیفا نیست و فرد طالب فرزند، برای نیل به خواسته‌ خویش، چاره‌ای غیر از گفتگو و تحصیل رضایت و موافقت طرف‌ دیگر ندارد. عدم مخالفت آموزه‌های دینی با این روند، نشان می‌دهد از نظر اسلام بقای خانواده در گرو فرهنگ گفتگو محور است. این ماهیت هم‌چنان ایجاب می‌کند که توسل به هر قسمی از الزام یا نهاد الزام‌کننده ممنوع باشد که بیان دیگر آن تقدم دائمی خواست فرد مخالف فرزندآوری است.