زن و توانایی حضور در اجتماع براساس قانون اساسی

جامعه در نگاه نخست، به مجموعه‌ای از افراد گفته می‌شود که در یک زیست مشترک زندگی می‌کنند؛ اما اگر دقیق‌تر به اجتماع بنگریم، مجموعه‌ای از افراد را می‌بینیم با نقش‌های متفاوتی که برای آنها تعریف شده است. نقش‌ها تقسیم می‌شود، تعریف می‌شود و واگذار می‌شود. زنان در تاریخ معاصر ایران خواهان بازخوانی نقش‌هایی بودند که ساختار سنتی برای آنها در نظر گرفته بود. آنها خواهان هویت جدید در قالب نقش‌های جدید بودند تا وابستگی خود را به مردان کمتر کنند. ورود به اجتماع به آنها هویت جدید می‌دهد. آنها خواهان امتیازاتی برابر با مردان هستند. به همین علت در مقابل ساختار سنتی می‌ایستند و با کمک منابع، خواسته‌های خود را مطرح می‌کنند. روش در نظر گرفته شده، تحلیل محتوا کیفی - استقرایی انتخاب‌شده است. و در چارچوب ساختار، کارگزارگیدنز قرار گرفته است. براساس یافته‌های به دست آمده، در مقوله میانی لایحه خدمات اجتماعی، تعداد اندکی از زنان توانستند از این خدمات استفاده کنند. در مقوله میانی اشتغال، کارگزار به خواسته خود رسید و در مقوله میانی آموزش‌وپرورش، کارگزار به همه خواسته‌های خود به‌جز اذن ولی رسید.