تکاپوی زنان ایرانی برای مبارزه با نابرابری در ایران معاصر

زنان در طول تاریخ هیچگاه وضعیت برابری با مردان نداشته‌اند.حتی در جوامع مدرن، نابرابری‌ها همچنان در بیشتر حوزه‌های اجتماعی به نفع مردان مشهود بوده و است. در ایران نیز علیرغم تلاشهایی که برای بهبود وضعیت زنان صورت گرفته است، فاصله میان آنچه زنان از آن برخوردارند با آنچه مردان دارند، زیاد است. اگرچه زنان در دهه‌های اخیر از حقوق اجتماعی و سیاسی به نسبت برابری با مردان برخوردار شده‌اند، اما برخورداری از این حقوقِ برابر به معنای استفاده برابر از آن نبوده است. این موضوع زنان ایرانی را به تلاشها و کوشش‌های انفرادی و جمعی برای تحقق مطالباتشان در سالهای اخیر سوق داده است. به ویژه آنکه نسبت جمعیت زنان و موقعیت آنان در جامعه ایران، نسبت به مردان در برخی حوزه ها نظیر آموزش و تحصیلات در سالهای اخیر بهبود یافته و حتی نسبت به مردان پیشی گرفته است. همین تغییرات تدریجی باعث شده است که نابرابری‌های اجتماعی که زمانی برای آنان امری عادی و قابل تحمل جلوه می‌نمود، ناعادلانه تلقی شود و علیه این نابرابری‌ها دست به کنش بزنند.زنان، نابرابری‌های جنسیتی را تصنعی دانسته و دولت را مسبب اصلی آن می‌دانند و به همین خاطر علیرغم آنکه بیشتر نابرابریهای اجتماعی در ایران ریشه در فرهنگ مردسالار دارد، اما آنان دولت را بانی و یا حداقل نگهبان این نابرابری‌ها می‌دانند و علیه آن در فرصت‌هایی که فراهم می‌شود، به اشکال مختلف دست به اعتراض می‌زنند. از این رو، ابراز احساسات و کنش‌های زنان ایرانی علیه نابرابری‌های اجتماعی در سال‌های اخیر امری غیر عادی و نامعمول نیست؛ چرا که با تغییر در جایگاه اجتماعی و اقتصادی زنان در جامعه ایران به‌خصوص در حوزه آموزش، آنان این نابرابری‌ها را ناعادلانه و در عین حال قابل تغییر می‌دانند.افزایش تعداد زنان نسبت به مردان در دو دهه آینده در کنار افزایش سطح تحصیلات، فرصتهای بیشتری را نیز برای رسیدن به برابری در اختیار آنان قرار خواهد داد.