تحلیل و بازنگری شاخص های انتخاب و ارزیابی روستاهای هدف گردشگری روستایی(مورد مطالعه: استان اصفهان)

بکارگیری شاخص های انتخاب یک مکان به عنوان منطقه یا مکان گردشگری از مهمترین موضوعات در راستای توسعه گردشگری است. بر همین اساس تعریف شاخص های استاندارد برای تعیین و توسعه روستاهای هدف گردشگری دارای اهمیت است. در این پژوهش هدف تحلیل و بازنگری شاخص های انتخاب و ارزیابی روستاهای هدف گردشگری با هدف گردشگر پذیری بیشتر و کمک به توسعه پایدار روستایی در استان اصفهان است. روش تحقیق توصیفی-تحلیلی و مبتنی بر مطالعات اسنادی و میدانی است. جهت این تحقیق 15 کارشناس از طریق تکنیک مصاحبه و با روش کیفی جهت شناخت و کشف شاخص های استاندارد مورد مطالعه قرار گرفته است. بعد از جمع بندی شاخص ها، 25 روستا در 5 شهرستان اصفهان، آران و بیدگل، نایین، سمیرم و چادگان در چارچوب شاخص های پیشنهادی مورد تحلیل و بررسی میدانی قرار گرفته اند. نتیجه تحقیق نشان داد که شاخص های استانداردی برای تعیین روستاهای هدف گردشگری وجود ندارد و صرفاً به وجود یک جاذبه تاریخی، فرهنگی یا طبیعی در روستا اکتفا می شود. شاخص های تعیین مکان گردشگری در کشور ایران در مرحله ذهنیت قرار دارند در حالی در کشورهای دیگر این شاخص ها در مرحله عینت قرار دارند. این تحقیق همچنین نشان داد که روستاهای هدف گردشگری کنونی در استان اصفهان در بسیاری از موارد جذابیت جذب گردشگر را ندارند؛ چرا که بر اساس شاخص های مناسب انتخاب نشده اند. 59 شاخص در قالب سه مفهوم اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی(29شاخص)، کالبدی-زیرساختی(15 شاخص) و زیست محیطی-جغرافیایی(15 شاخص) توسط افراد از طریق مصاحبه و همچنین مطالعات اسنادی برای تعیین روستاهای هدف گردشگری و ارزیابی آنها انتخاب شد. مطالعات میدانی در سطح 25 روستا نشان می دهد که 18 روستا از شاخص های پیشنهادی برخوردار هستند و کیفیت شاخص ها نیز متوسط تا خوب است هر چند که ضعف هایی نیز در برخی شاخص ها وجود دارد. با توجه به ساختارهای مختلف جغرافیایی اعم از طبیعی و انسانی، نتایج بیانگر آن است که امکان پیاده سازی دیدگاه شبکه ای برای توسعه گردشگری هر کدام از این شهرستان ها وجود دارد.