تبیین نقش فضاهای عمومی کیفیت بخش در سرمایه گذاری

با نگاهی به شرایط فضاهای عمومی، اقلیت‌های قومی، مذهبی، زنان به نظر می‌رسد که حوزه عمومی در ایران در شرایط مطلوبی به سر نمی‌برد. «کنش ارتباطی» در «حوزه عمومی» منجر به ایجاد و افزایش سرمایه اجتماعی می‌شود. برای تولید چنین مفهومی طبق مطالعات صورت گرفته نیاز به حوزه عمومی است. به نظر می‌رسد که حوزه عمومی در بستر علوم انسانی هم‌ارز با فضای عمومی در بستر شهرسازی و معماری می‌باشد. مهم‌ترین عامل برای تولید سرمایه اجتماعی در حوزه عمومی، «حضور افراد» می‌باشد. برای افزایش حضور افراد در فضای عمومی عواملی مطرح است. در این پژوهش سعی خواهد شد مولفه‌های کالبدی ارائه‌شده برای بهبود کیفیت فضای عمومی مرور شود تا بتوان برای تولید فضای عمومی باکیفیت‌تر برای تولید سرمایه اجتماعی از آن بهره برد. در نوشتار حاضر به بررسی کنش ارتباطی در حوزه‌ی عمومی پرداخته می‌شود و در ادامه به بررسی نقش فضای عمومی و حوزه‌ی عمومی در تولید سرمایه اجتماعی، به‌صورت تئوری پرداخته می‌شود. در ادامه در یک‌روند تحلیلی و توصیفی با توجه به مولفه‌های کیفیت‌بخشی فضاهای عمومی، نظریات و آرام اندیشمندان حوزه معماری، شهرسازی و معماران منظر، مولفه‌های کیفیت بخش فضای عمومی در راستای افزایش سرمایه اجتماعی بررسی و گردآوری شد با توجه به مطالب ارائه‌شده این مقاله به دنبال مولفه‌ها و پارامترهای کالبدی کیفیت‌بخشی فضاهای عمومی برای تولید سرمایه اجتماعی می‌باشد. روش گردآوری اطلاعات در این پژوهش مبتنی بر مطالعه کتابخانه‌ای و به‌صورت مروری بوده است. این پژوهش با توجه به هدف تحقیق از نوع بنیادی و با توجه به روش تحقیق کیفی است. پس از بررسی‌های صورت گرفته این مولفه‌ها شامل تناسبات - سازگاری با محیط اطراف - نفوذپذیری - گوناگونی - خوانایی - انعطاف‌پذیری - به‌هم‌پیوستگی - تداوم و حرکت - تاکید - توالی - تنوع و دیگر مولفه‌ها است.