شناسایی موانع توسعه سرمایه گذاری (مطالعه موردی: شهرستان تبریز)

سرمایه به‌عنوان یکی از نهاده های تولید و شرط لازم رشد و توسعه اقتصادی مطرح می شود. در واقع سرمایه گذاری در زیرساخت های اقتصادی منجر به افزایش بهره وری عوامل تولید، گسترش محدوده بازار، تعادل عرضه و تقاضا، ایجاد اثرات جانبی، ایجاد شرایط رقابتی بهتر و همچنین افزایش سطح رفاه باعث افزایش تولید و رشد اقتصادی می شود. هدف از انجام مطالعه حاضر شناسایی و بررسی موانع توسعه سرمایه گذاری در شهرستان تبریز است. روش جمع آوری اطلاعات در دو بخش کتابخانه ای و از مقالات و گزارش هایی که به بررسی سرمایه گذاری در منطقه موردمطالعه پرداخته اند، و روش میدانی و از طریق مصاحبه با صاحب‌نظران قرار دارد. اطلاعات حاصل با استفاده از روش تحلیل محتوای کیفی و نرم افزار maxqda تجزیه و تحلیل و از طریق کدگذاری متن مطالعات، موانع سرمایه گذاری شناسایی گردید. موانع سرمایه گذاری در این مطالعه در چهار دسته موانع ساختاری، موانع اقتصادی، موانع اجتماعی - فرهنگی و موانع منطقه ای طبقه بندی شده اند. مهم‌ترین موانع توسعه سرمایه گذاری در کلان شهر تبریز شامل فقدان برنامه جامع و نقشه راه توسعه سرمایه گذاری، ناکارآمدی بازارهای مالی، اندازه دولت، مدیریت ناکارآمد، تمرکزگرایی، بی ثباتی متغیرهای کلان اقتصادی، فقدان آزادی رسانه ها، فقدان اجماع در دستگاه های اجرایی، فقدان مقبولیت اجتماعی، تحولات سیاسی منطقه است. بعد از شناسایی موانع سرمایه گذاری در راستای بررسی روابط بین موانع از رویکرد پویایی سیستم کیفی (qsd) و نمودارهای علّی استفاده شده است. رویکرد پویایی سیستم کیفی، روابط پیچیده و پویا بین موانع را شناسایی و در قالب نمودارهای علّی به نمایش می گذارد، این امر منجر به تسهیل شناسایی و تحلیل ریشه های اصلی موانع و ارائه راه-حل در جهت رفع آن ها می شود. در نهایت، به‌منظور اتخاذ اقدامات بلندمدت پیشنهاد می شود به‌منظور رفع موانع سرمایه گذاری، علل اصلی بروز موانع شناسایی و اقداماتی در جهت برطرف‌کردن آن ها انجام داد.