مدیریت ریسک در پروژه‌های ساخت و توسعه نفت و گاز در ویتنام و الگو گیری برای پیاده سازی در ایران

هدف اصلی از مدیریت ریسک در پروژه های ساخت و توسعه نفت و گاز، کاهش احتمال وقوع ریسک های مختلف است که می تواند موجب تاخیر در پروژه، افزایش هزینه ها، کاهش کیفیت کار و حتی حوادث ناگوار محیطی شود. در این راستا، استفاده از روش های مدیریت ریسک مانند شناسایی ریسک ها، تحلیل ریسک، ارزیابی ریسک و تدابیر پیشگیرانه می تواند بهبود چشمگیری در عملکرد پروژه ها داشته باشد. این مقاله به شناسایی عوامل ریسکی می پردازد که بر پروژه‌های ساخت و توسعه نفت و گاز در ویتنام تاثیر می‌گذارند و استخراج پاسخ‌های ریسک مرتبط با آن‌ها و شباهت های موجود در کشورهای دیگر به خصوص ایران است.در این تحقیق، با مشارکت مدیران پروژه شرکت پترو ویتنام، نظرسنجی با استفاده از پرسش‌نامه انجام شد و تحلیل آماری به منظور شناسایی اصلی‌ترین ریسک‌های پروژه انجام گرفت. سپس با انجام مصاحبه‌های غیررسمی با سطوح مختلف مدیریت پتروویتنام، تدابیر کاهش ریسک به دست آمد . سیستم دولتی بوروکراتیک و روش‌های طولانی تایید پروژه، طراحی ضعیف، ناتوانی تیم پروژه، شیوه‌های نامناسب مناقصه‌گذاری و فرآیندهای طولانی تایید داخلی از سوی مالک به عنوان ریسک‌های اصلی شناسایی شدند. مدیران پیشنهادات مختلفی برای کاهش ریسک‌های شناسایی شده داشتند. اصلاح سیستم دولتی، شراکت موثر با همکاران خارجی، آموزش مدیران پروژه، اجرای ارزیابی پیمانکار با استفاده از تکنیک تصمیم‌گیری چندمعیاره، و تقویت اختیارات افراد پروژه از جمله راهکارهای پیشنهادی بودند. تدابیر بهبودی که در این تحقیق به دست آمد، امکان موفقیت پروژه‌ها در صنعت نفت و گاز در ایران را نیز افزایش خواهند داد. مطالعات مدیریت ریسک مرتبط با مدیریت پروژه‌ها در کشورهای درحال توسعه وجود دارند. با این حال، با وجود اینکه عوامل ریسک به طور قابل توجهی در بین صنایع و کشورها متغیر هستند، اما مشاهدات انجام شده در این تحقیق نشان می دهد عوامل موثر در این تحقیق در کشور ایران نیز کارایی بالایی دارد.