بررسی ضرورت احداث پتروپالایشگاه، به عنوان عاملی در شکوفایی صنعت پتروشیمی کشور

انفال و سایر ثروت‌های عمومی بر طبق اصل چهل و پنجم قانون اساسی در اختیار حکومت اسلامی است که باید نسبت به آن‌ها در جهت مصالح عامه عمل نماید. در این میان، منابع نفت و گاز کشور مهم‌ترین اجزای انفال محسوب می‌شوند و باتوجه‌به اثرگذاری فراوان آن در حوزه‌های اقتصادی و سیاسی کشور، استفاده بهینه از این منابع خدادادی از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. این درحالی است که خام‌فروشی و استفاده از دلارهای نفتی در بودجه جاری کشور، ایران را با بحران‌هایی نظیر بیماری هلندی، تورم ساختاریافته و گسترش ادراک فساد مواجه کرده است. در صورتی که ثروت‌های عمومی خصوصاً نفت و گاز، می‌توانند به‌عنوان یک کالای استراتژیک، به محور توسعه صنعتی کشور تبدیل شوند. امری که لازمه آن، تکمیل زنجیره ارزش و تولید محصولات نهایی با ارزش‌افزوده بالاتر است. در این راستا نتایج حاصل از این پژوهش نشان می‌دهد که صنعت پتروپالایش به عنوان چشم‌اندازی برای آینده صنعت پتروشیمی کشور، سیاستی عملیاتی در راستای فاصله گرفتن از راهبرد خام فروشی و خام‌سوزی (به معنای تولید حداکثری سوخت) در کشور است. اما احداث و توسعه پتروپالایشگاه‌ها در کشور، با تعریف طرح‌های پتروپالایشی بسیار بزرگ، بلوکه شدن خوراک تخصیصی، فقدان سازوکار اجرایی برای برخورد با طرح‌های راکد و فقدان متولی صحیح در عرصه زنجیره ارزش امکان‌پذیر نخواهد بود. بلکه تحقق این مهم در گرو اصلاح و تحول در قواعد و ساختارهای موجود از جمله در وزارت نفت است.