تاثیر قرق مراتع بر خاک و پوشش گیاهی حوزه‌های آبخیز ایران

چرای بی‌رویه یکی از عوامل تخریب مراتع در ایران است. در نتیجه، اجرای عملیات‌های احیایی از ضروریات است و قرق یکی از روش‌های مهم احیایی در حوزه های آبخیز است. هدف از تحقیق، بررسی مطالعات انجام شده بر روی قرق، در حوزه-های آبخیز و بررسی نحوه اثرگذاری قرق بر خاک و پوشش گیاهی حوزه‌های آبخیز ایران است. نتایج به دست آمده از قرق در مناطق مختلف، متفاوت و عموماً مثبت است که به وضعیت سلامت مراتع و حوزه‌های قرق شده قبل از شروع عملیات بستگی دارد. مطالعات نشان می دهد که عملیات قرق در حوزه های آبخیز سبب تقویت گونه‌های مرغوب علوفه‌ای، افزایش درصد کل پوشش گیاهی، افزایش پایداری خاک و کاهش میزان فرسایش خاک می شود. قرق به تنهایی نمی‌تواند در تمامی مناطق به عنوان تیمار اصلی مورد استفاده قرار گیرد. از این رو، تداوم قرق به همراه برنامه چرایی منظم توصیه می شود.