عملیات بیولوژیک احیای حوزه های آبخیز با استفاده از گیاهان دارویی (مطالعه موردی: کاشت گل محمدی دیم damascene rosa در حوزه آبخیز نواحی کوهستانی شهرستان داراب)

در مدیریت جامع حوزه های آبخیز که مدیریتی هماهنگ و موزون بر سیستم های فیزیکی، بیولوژیک و اجتماعی- اقتصادی بوده شرایطی را فراهم می سازد که ضمن تامین منافع آبخیزنشینان، تاثیر منفی بر منابع حداقل برسد و جامعه می تواند از سرمایه گذاری های انجام شده حداکثر بهره برداری را بنماید. روش های بیولوژیکی منابع طبیعی از جمله بذرکاری، بذرپاشی، نهال کاری و کپه کاری با گیاهان دارویی باعث جلب مشارکت و بهبود زندگی مرتع داران و آبخیز نشینان خواهد شد. نگرش جدید کاشت گیاهان دارویی در قالب عملیات های بیولوژیکی حوزه های آبخیز می تواند با کمترین هزینه ضمن توانمندسازی و ایجاد اشتغال باعث حفظ و احیای منابع طبیعی و در نتیجه توسعه پایدار در منابع طبیعی دنبال داشته باشد .با توجه به ارزش دارویی و اقتصادی گل محمدی، کاشت این گیاه در نواحی کوهستانی آبخیزها ضمن حفاظت آب و خاک، سبب بهبود زندگی ساکنان حوزه آبخیز و در نتیجه باعث کاهش مهاجرت آبخیز نشینان خواهد شد.