اثرات مدیریت و برنامه ریزی پایدار حوزه آبخیز بر توسعه پایدار اکوتوریسم موردپژوهی : پارک آبخیزداری گردو، کلان شهر اراک

امروزه لزوم مدیریت و برنامه ریزی پایدار حوزه های آبخیز در راستای بهره برداری بهینه و پایدار از مواهب و منافع آن ها در محوریت برنامه ریزی ها مورد توجه قرار گرفته است. براین اساس، برنامه ریزی جامعی که در بردارنده عناصر و ارکان موجود جهت احیاء باشد می تواند زمینه ساز فعال سازی سایر بخش ها نیز باشد. در بین عناصر نیز تقویت آب های زیرزمینی، حفاظت خاک، تقویت پوشش گیاهی، افزایش تولیدات زراعی و دامی، کنترل سیلاب و ایجاد بستر اکوتوریسم کوهستان از مهم ترین اثرات و تبعات مثبت اجرای طرح ها و برنامه های آبخیزداری است. صنعت گردشگری و به تبع آن اکوتوریسم از زمینه های فعال اقتصادی جهان است که به سبب تنوّع محیطی-اکولوژیک و آب و هوایی ایران، زمینه ها و ظرفیت های قابل توجهی برای آن وجود دارد. این پژوهش که به لحاظ ماهیت توسعه ای، از جهت روش شناختی کیفی است در روش گردآوری اطلاعات از روش-های مروری-اسنادی(کتابخانه ای) و میدانی(مشاهده و مصاحبه) و در تجزیه و تحلیل اطلاعات گردآوری شده نیز از روش توصیفی و تحلیلی استفاده نموده است. از اهمّ نتایج به دست آمده می توان به ضرورت تداوم پایش، نظارت و تکمیل پروژه های آبخیزداری توام با برنامه های تقویت پوشش گیاهی، می تواند ضمن حفظ منظر طبیعی ناحیه مورد مطالعه، موجبات گسترش و توسعه جریانات اکوتوریستی خصوصا ورود گردشگران کوهستان و شکل گیری فضای اقتصادی و اجتماعی موثری را در راستای پایداری سرزمین و مدیریت و برنامه ریزی پایدار و همه جانبه حوزه آبخیز موردمطالعه فراهم سازد.