معرفی و کاربست شاخص قابلیت تاب‌آب‌وری پوشش‌گیاهی در حوزه آبخیز شازند

شرایط حوزه‌های آبخیز برای گرایش به سمت یک حالت نسبی پایدار به سبب شرایط حاکم و سطوح تاب‌آوری مختلف آن‌ها متفاوت است. از همین‌رو شناسایی حدود تاب‌آور حوزه آبخیز با هدف پیش‌بینی گرایش حوزه آبخیز به سمت ناپایداری یا شرایط اوج حوزه‌آبخیز و هم‌چنین طرح‌ریزی و اولویت‌بندی برنامه‌های مدیریتی در آبخیزهای در معرض شکست ضروری است. حال آن‌که این موضوع به قدر کفایت در مقیاس حوزه آبخیز انجام نشده است. از همین‌رو در پژوهش حاضر شاخص قابلیت تاب‌آ‌وری پوشش‌گیاهی معرفی و کاربست آن در حوزه‌آبخیز شازند باهدف بررسی وضعبت حوزه آبخیز در ارتباط با نقطه شکست برنامه‌ریزی شد. برهمین اساس کم‌ترین مقدار شاخص پوشش گیاهی در درازمدت به‌عنوان حد تاب‌آور تعیین و نتایج آن در زیرآبخیزهای مختلف تحلیل شد. نتایج پژوهش نشان داد که قابلیت تاب‌آوری زیرآبخیزهای مطالعاتی در محدوده 05/0- تا 23/0 و غالباً بسیار کم بوده‌است. رویکرد حاضر می‌تواند به‌عنوان ابزار جدید و کاربردی در برنامه‌ریزی اقدامات مدیریتی و بازیابی بوم‌سازگان‌های مختلف مورداستفاده قرار گیرد.