گیاهان دارویی و احیای آبخیزها'

گیاهان دارویی از جمله سرمایه های ارزشمند و باارزش کشور ایران است که توجه به آن می تواند جانشین مناسبی برای بخشی از درآمدهای نفتی باشد. جایگاه گیاهان دارویی در سیاست سازمان منابع طبیعی و آبخیزداری کشور در قالب حفظ، احیاء توسعه و بهره برداری است. نظر به اهمیت اقتصادی گیاهان دارویی، بهره برداران با آگاهی از ارزش اقتصادی آنها و در راستای درآمد پایدار، خود عاملی موثر و نیرومند جهت حفاظت و احیاء آنها و به صورت غیرمستقیم حافظ عرصه های منابع طبیعی و ذخایر ژنتیکی آن خواهند بود. لذا با توجه به اهمیت موضوع در این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تحیلی به بررسی مطاعات انجام گرفته پرداخته شد. نتایج بررسی مطالعات مختلف نشان داد گیاهان دارویی مریم گلی (salvia offisinalis)، درمنه (artemisa vulgaris)، آویشن (thymus vulgaris)، اسطوخودوس (lavandula stoechas)، بومادران (achillea millefolium)، درخت انار شیطان (tecomella undulata) و گل محمدی (rosa damascena mill) با توجه به مقاومت بالا نسبت به خشکی و نیاز آبی کم از جمله گیاهان پیشنهاد شده جهت کشت در مناطق خشک و نیمه خشک هستند. آگاهی بخشی، آموزش و اشتغال زایی مرتبط با کشت و فروش گیاهان دارویی از جمله راهکارهای موثر در زمینه توسعه کشت گیاهان و همچنین بهبود وضعیت اقتصادی آبخیزنشیان و احیای آبخیزها مطرح است.