بررسی رویشگاه های طبیعی رُستنیهای حوزه آبخیر ارتفاعات کرکس

رشته کوههای کرکس، بخشی از نیمه شمالی رشته کوه های مرکزی ایران است که از شمال غربی شهرستانکاشان تا جنوب شرقی شهرستان نطنز ادامه دارد. دامنه ارتفاعی این منطقه کوهستانی، بین حداقل 1200 تاحداکثر 3090 متر از سطح دریا متغییر است. به دلیل تنوع دامنه ارتفاعی گسترده و شرایط فیزیوگرافی ویژه،رویشگاه های گیاهی متنوع و منحصربه فردی را در خود جای داده است. انواع رویشگاه های گیاهی همراه باتنوع زیستی رستنی های آن نظیر: استپ درمنهزار، رویشگاه صخرهای و سنگالخی، بالشتکی- خاردار، واریزه-ای، مسیلها و بستر رودخانه ها، درختچه زارها، درختزارها و نواحی دستخورده در این گُستره بومشناسیاستقرار یافتهاند. گیاهان داروئی و معطر متنوعی بصورت خودرو در دامنه تپه ماهورها، نواحی صخرهای واراضی شیبدار کوهستانی و یا در حاشیه اراضی کشاورزی این منطقه پراکنش دارند. برخی از گیاهان داروئینظیر: »آویشن کرمانی«، »زرین گیاه«، »بومادران« و »گزنه« هر ساله توسط افراد بومی از عرصه رویشگاه هایطبیعی واقع در دامنه ارتفاعات کوهستانی این منطقه، بهمنظور فرآوری در کارگاههای گُالبگیری سُنتی جمع-آوری میشوند. رویشگاه های تخریب یافته توام با گیاهان خاردار، غیرخوشخوراک و سمی در محل اُتراقدامها که عموماّ در نواحی نسبتاّ هموار، مشاهده میشوند. در دامنه اراضی شیبدار ارتفاعات این منطقه،انواع گیاهان بوته ای و بالشتکی خاردار رویش یافته که نقش مهمی در تثبیت و حفاظت خاک نواحی شیبداربر عهده دارند.