بازنگری در نگرش سیستمی در منابع طبیعی

دانش منابع طبیعی علیرغم اینکه دانشی است مبتنی بر ارتباطات سیستمی و دارای ماهیت اکولوژیکی اما تا به امروز به صورت فراگیر متاثر از رویکرد سیستمی به صورت عملی نبوده است به عبارت دیگر این رویکرد در حوزه عمل در منابع طبیعی به بار ننشسته است در حالی که قرابت نگرش سیستمی و نگرش اکوسیستمی انکار ناپدیر است در این مقاله با استفاده از بازنگری در اصول این رویکرد و تجزیه و تحلیل برخی ابعاد آن به جمع بندی و نتیجه گیری دلایل و موانع فناوری سیستمی در علم منابع طبیعی و عدم موفقیت آن پرداخته شده است. مهم ترین رکن در این نگرش نگاه به اجزا سیستم به صورت خرده سیستم های به هم پیوسته است و تا زمانی که به اجزا سیستم به عنوان خرده سیستم نگریسته نشود، اهمیت توجه وحفاظت از آن به درستی درک نشده است. با توجه به این رکن ، فردیت اجزا مفهوم مستقل ندارد و در گرو منافع سیستم است و در مفاهیمی نظیر انطباق پذیری اجزا با سیستم مطرح می شود. بنابراین آزادی عمل فردی ، وابسته به سیستم است . تجلی این موضوع در پاسخگویی سیستم به نیازها، رفتارها، سبک ها و عاداتی است که قادر به تامین آن هاست نه هر نوع درخواست، تقاضای ویا سبکی خارج از توان پاسخگویی سیستم.