بررسی ارتباط تغییرات کسری آبخوان‌ها و مقدار بارش در استان اصفهان

در این پژوهش، وضعیت تغییرات کسری آبخوان در ارتباط با تغییرات مقدار بارش در استان اصفهان بررسی شده است. برای این منظور، از داده‌های تراز آب زیرزمینی از ابتدای تاسیس شبکه پایش آب‌های زیرزمینی تا پایان سال آبی 1399 به همراه اطلاعات مربوط به وسعت آبخوان و ضریب ذخیره آبخوان‌ها جهت محاسبه کسری مخازن استفاده شد. همچنین از آزمون من‌کندال جهت بررسی روند تغییرات داده‌های مقدار بارش در هر دشت از استان اصفهان استفاده شده است. بر اساس نتایج بدست آمده از تحلیل روند بارش، تنها در منطقه نجف‌آباد، جندق و مصر بارندگی مقداری افزایش داشته است ولی این افزایش روند صعودی معنی‌دار (96/1 ≤ z ) نبوده است. از طرفی در بقیه مناطق استان بارندگی روند کاهش داشته است که بیشترین کاهش بارندگی را منطقه گلپایگان، خورفرخی، بیاضه، اردستان، طرق-ابیازان، باد-خالد-آباد و دق سرخ داشته‌اندبا این وجود، در هیچکدام از مناطق روند کاهش بارندگی یک روند نزولی معنی‌دار(96/1- ≥ z ) نبوده است. نتایج نشان می‌دهد که در برخی از آبخوان‌ها مانند آبخوان‌های کمه، گاوتپه، سمیرم، قبرکیخا، مهرگرد، موته، گلپایگان، کوهپایه سگزی، مورچه خورت، علویجه-دهق، نجف آباد، کرون، لنجانات، چادگان، بوئین-میاندشت، چهل‌خانه، دامنه-داران، قمشه، اسفنداران، چوپانان، جندق، مصر، خورفرخی، بیاضه، طرق-ابیازان، دق سرخ، انارک، و نائین در سال‌های پربارش، بخشی از کسری آبخوان‌ها جبران شده است. از طرفی برخی دیگر از آبخوان‌ها مانند آبخوان‌های کاشان، کوهپایه سگزی، آبخوان محبوس کوهپایه-سگزی، اصفهان، میمه، مهیار شمالی، مهیار جنوبی، اردستان و باد-خالدآباد حتی در سال‌های پربارش به دلیل برداشت بیش از حد از آبخوان‌ها نیز کسری مخزن افزایش یافته است. لذا می‌توان علت کاهش ذخایر آب زیرزمینی استان را عامل انسانی دانست.