'تعیین وضعیت پایداری بر اساس استراتژی رویکرد خروج در حوزه آبخیز سد زاینده‌رود (زیرآبخیز چهل‌خانه)'

راهبرد خروج یک مفهوم کلیدی در برنامهریزی است و تقریباً در مورد هر پروژهای مستقل از موضوع پروژه تعریفمیشود. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف تعیین وضعیت پایداری بر اساس راهبرد خروج در مدیریت صحیححوزه آبخیز سد زایندهرود- زیرآبخیز چهلخانه به روش کیفی برنامهریزی شد. شاخصهای مورد بررسی در اینپژوهش بر اساس دستورالعمل espawm شامل پاسخ اجتماعی، اقتصادی، محیطی، تعهد رهبران و تعهد جوامعمحلی میباشد. شاخصهای پاسخ محیطی )4/00(، تعهد رهبران )3/66(، پاسخ اجتماعی )3/33(، تعهد جوامع محلی)2/00( و پاسخ اقتصادی )1/00( بهترتیب بیشترین تاثیر را بر وضعیت پایداری زیرآبخیز چهلخانه داشتند. همچنین،وضعیت پایداری زیرآبخیز چهلخانه در سطح 3 در نظر گرفته شد. بهعبارت دیگر، زیرآبخیز چهلخانه دارای جنبههایخوبی است، اما برای رسیدن به پایداری باید به شاخصهای اقتصادی و تعهد جوامع محلی که دارای کمترین میزانپایداری هستند، توجه بیشتری شود. بهطور کلی میتوان گفت، راهبرد خروج به توانمندسازی و تصمیمگیریکارشناسان برای ارزیابی پایداری حوزه آبخیز و اجرای اقدامات مناسب در حداقل زمان ممکن کمک میکند. بنابراین،بهعنوان یک روش مناسب برای تصمیمگیری بهینه به برنامهریزان معرفی و استفاده از این روش در مطالعات و اجراپیشنهاد میشود.