مکان یابی عرصه‌های مستعد پخش سیلاب در دشت ورامین استان تهران

ﺍﻣﺮﻭﺯﻩ برداشت بی‌رویه ﺁﺏﻫﺎﻱ ﺯﻳﺮﺯﻣﻴﻨﻲ ﻭ ﻋﺪﻡ تغذیه مجدد ﺍﻳﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮﻳﻦ ﻣﺸﻜﻼﺗﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺟﻮﺍﻣﻊ ﺑﺸﺮﻱ، به ویژه کشورمان ﺑﺎ ﺁﻥ ﺭﻭﺑﺮﻭ است. ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻣﺼﻨﻮﻋﻲ ﻳﻜﻲ ﺍﺯ ﺭﻭﺵﻫﺎﻳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻣﻲ‌ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺨﺸﻲ ﺍﺯ ﺁﺏ ﺧﺎﺭﺝ ﺷﺪﻩ ﺍﺯ سفره‌های آب زیرزمینی ﺭﺍ ﺟﺎﻳﮕﺰﻳﻦ ﻧﻤﺎﻳﺪ. بر همین اساس پژوهش حاضر با استفاده از روش تحلیل سلسله مراتبی (ahp) جهت مکانیابی عرصه‌های مناسب پخش سیلاب در دشت ورامین استان تهران برنامه‌ریزی شد. به همین منظور عوامل موثر در مکان‌یابی تغذیه مصنوعی در چهار معیار هیدرولوژی، ژئوهیدرولوژی، اقتصادی اجتماعی و سایر معیارها قرار گرفتند و زیرمعیارهای ضخامت آبرفت، ضریب انتقال، فاصله از چاه، فاصله از روستا، کاربری اراضی، لیتولوژی و شیب مورد بررسی قرار گرفتند و لایه‌های ایجاد شده از لحاظ اهمیت برای اجرای طرح تغذیه مصنوعی طبقه‌بندی شدند. در نهایت به کمک سامانه اطلاعات جغرافیایی و مدل‌های تحلیل سلسله مراتبی نقشه پهنه‌بندی مناطق مناسب تغذیه مصنوعی برای منطقه مورد مطالعه تهیه شد. نتایج نشان داد، از کل مساحت حوزه مورد نظر 99/46 درصد در طبقه مناسب، 47/32 درصد در طبقه نسبتاً مناسب، 57/11 درصد در طبقه متوسط، 57/5 درصد در طبقه نسبتاً نامناسب و در نهایت 37/3 درصد در طبقه نامناسب قرار می‌گیرد. استعداد مناسب شرایط پخش سیلاب در عرصه مورد مطالعه سبب این شده است که عملیات پخش سیلاب به عنوان یکی از مستعدترین عملیات آبخیزداری در این محدوده باشد.