بررسی مولفه های موثر بر ارتقاء پایداری اجتماعی محیط های انسان ساخت

در چند دهه اخیر، توجه به وجوه مختلف توسعه پایدار در کشورهای پیشرو، گسترش یافته است. در این میان یکی از ابعاد توسعه پایدار، مباحث مرتبط با کیفیت محیط های انسان ساخت در راستای نیل به پایداری اجتماعی است که متاسفانه در کشور ما، توجه کافی به این بعد از شاخصه محیط های اجتماعی نشده و شاهد نواقص بسیاری در این زمینه می باشیم. هدف از انجام پژوهش حاضر، مطالعه مولفه های موثر بر ارتقاء پایداری اجتماعی از جمله اجتماع پذیری کالبد محیط، مشارکت اجتماعی و تعاملات اجتماعی بوده و به بیان راهبردهایی در جهت دستیابی به این مولفه ها پرداخته شده است. روش تحقیق و ابزار جمع آوری داده ها از اسناد کتابخانه ای و مشاهدات میدانی بوده و ارزیابی مولفه ها به روش توصیفی-تحلیلی می باشد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که اگر در فرآیند طراحی، به نیازهای رفتاری و فیزیولوژیکی مخاطب به موازات الگوهای فرهنگی-اعتقادی توجه شود و این فاکتورها در اولویت های با اهمیت بالادر طراحی کالبد فضا قرار داده شود، می توان انتظار داشت که تا حد قابل ملاحظه ای، کاستی های موجود در زمینه وجوه گوناگون پایداری اجتماعی در محیط های انسان ساخت بهبود یافته و رفته رفته با پردازش کمی و کیفی این مولفه ها به چارچوب مشخصی در این زمینه دست یابیم.