طراحی فضاهای شهری پایدار بر اساس شاخص های کلیدی تاب آوری مکانی-فضایی شهری (مطالعه موردی: محله مصلی)

از آنجا که شهرها تاثیرات قابل توجهی بر محیط زیست دارند، ارتقاء تاب آوری در آنها حائز اهمیت است تاب آوری شهری را میتوان از یک سو به مثابه ی یک استراتژی مهم در جهت تقویت ظرفیت جوامع و شهرها و از سویی دیگر به عنوان عاملی کلیدی در جهت تحقق پایداری شهری مطرح کرد. از طرفی وجود فضاهای شهری، ضرورتی اساسی در برنامه های توسعه شهری دارند و عدم وجود فضاهای شهری تاب آور در برابر آشفتگی های اقتصادی، اجتماعی و اکولوژیکی مطابق با شاخص های تاب آوری، میتواند بر تعدد و شدت این اثرات بیفزاید. از آنجا که طراحی شهری، رشته ای با امکان مداخله ی مستقیم بر محیط انسان ساخت است، میتواند در جهت بهبود ابعاد کیفی محیط زندگی و تحقق این ابعاد و در نهایت افزایش تاب آوری شهری نقش موثری ایفا کند. هدف پژوهش حاضر شناسایی ابعاد تاب آوری شهری و به دنبال آن طراحی فضاهای شهری پایدار در محله مسجد مصلی واقع در منطقه 6 شهر اصفهان می باشد.بی توجهی به قسمت اعظمی از زمین های این محله، امکان بروز بحرانهای طبیعی، اقتصادی و اجتماعی را افزایش داده است و این آشفتگی ها موانعی موثر در جهت رسیدن به امر پایداری و تاب آوری شهری خواهند بود. بنابراین به منظور تحقق این اهداف ابتدا به بررسی شاخص های کلیدی تاب آوری، می پردازیم. جهت تحلیل نقش و تاثیر فضاهای عمومی پایدار بر میزان تاب آوری محله مسجد مصلی در قالب پژوهشی کاربردی ، از روش توصیفی-پیمایشی و همچنین روش های تحلیلی استفاده شده است.