دگردیسی معماری: از طراحی پایدار تا اقتصاد چرخشی

درزمینه محیط انسان‌ ساخت، مفهوم طراحی پایدار از تمرکز بر به حداقل رساندن اثرات زیست‌محیطی به یک رویکرد جامع‌تر که کل چرخه عمر ساختمان‌ها را در نظر می‌گیرد، تغییریافته است. ظهور اصول اقتصاد چرخشی در معماری نشان‌دهنده یک تغییر الگو به سمت شیوه‌های احیاکننده است که بر کارایی منابع، کاهش ضایعات و ایجاد سیستم‌های حلقه بسته تاکید دارد. تغییرات اقلیمی و آب و هوایی، کمبود منابع، و محدودیت‌های شیوه‌های ساخت‌وساز خطی بر ضرورت اتخاذ اصول اقتصاد چرخشی یک محیط انسان‌ساخت برای معماران تاکید شده است. هدف از این پژوهش بررسی و پیشنهاد روش‌شناسی برای ادغام یکپارچه اصول اقتصاد چرخشی در شیوه‌های معماری است که چارچوبی جامع برای طراحی، ساخت و بهره‌برداری پایدار در اختیار معماران قرار می‌دهد.این پژوهش بر رابطه همزیستی بین پایداری و دایره گرایی در عملکرد معماری تاکید می‌کند و بر پتانسیل معماران برای خدمت به‌عنوان عوامل تغییر مثبت در مواجهه با چالش‌های محیطی تاکید می‌کند. علاوه بر این، این مقاله تاثیر پیشرفت‌های تکنولوژیکی، نوآوری مواد و رویکردهای مشارکتی را در شکل‌دهی مسیر معماری تحول‌آفرین در نظر می‌گیرد. درنهایت، کاوش در معماری و اقتصاد چرخشی بینش‌هایی را در مورد یک تغییر پارادایم ارائه می‌دهد که فراتر از زیبایی‌شناسی و عملکرد صرف است. یافته‌ها شامل رویکردهای ملموس برای معماران برای انتقال از مدل‌های پایداری معمولی به مدل‌های اقتصاد چرخشی با تاکید بر استراتژی‌های طراحی برای طول عمر، سازگاری، و کارایی مصالح است.