اثرگذاری انرژی های تجدیدپذیر در طراحی محیط های انسان ساخت

در حال حاضر، با افزایش جمعیت، کمبود محیط های مسکونی و تقلیل منابع سوخت طبیعی را شاهد هستیم. مصرف و اتلاف انرژی در بیشتر ساختمان‌های ساخته شده، فراتر از حد مجاز است که نتیجه عدم رعایت قوانین موجود و عدم بهره‌وری از منابع طبیعی در طراحی ساختمانی می‌باشد. این روند منابع تجدید ناپذیر و پایان یافتنی انرژی را به سرعت تخریب می‌کند و آلاینده‌های گوناگونی را در محیط‌های پذیرنده رها می‌سازد. بنابراین، جامعه‌ی پیشرفته نیاز به استفاده از انرژی‌های پاک و تجدیدپذیر طبیعی دارد، خصوصاً در صنعت ساخت و ساز ساختمان. انرژی خورشیدی به عنوان یکی از راه حل‌های مناسب برای استفاده از انرژی‌های پاک و تجدیدپذیر در صنعت ساختمان سازی مورد استفاده قرار می‌گیرد. از این رو، هدف از تدوین این رساله، طراحی اصولی و متناسب مجتمع مسکونی است که با بهره‌وری از انرژی خورشیدی و کاربردهای آن در صنعت ساختمان سازی، مسکن ارزان و بهینه را با توجه به بودجه پایین اقشاری از جامعه، طراحی و معرفی کند. این مقاله در پی آن است که اثرگذاری انرژی های تجدیدپذیر را در طراحی محیط های انسان ساخت مورد بررسی قرار دهد. به طوری که پس از انرژی های تجدیدپذیر، عناصر طراحی اقلیمی را مورد بررسی قرار داده و پس از دو مجتمع مسکونی پوتارجایا و وینسنت کالبات را به عنوان نمونه های مورد مطالعه تحلیل و ارزیابی می نماید.