تحلیل نظام های حرکتی _ زیستی در فضاهای معماری سنتی ایران

معماری فضاهای سنتی با بکار بستن ساختار هندسی منظم امکان حرکت درونی را فراهم کرده و زمینه ایجاد خلوت وحضور آدمی که از نیازهای اساسی زیستی او می باشد، را میسر ساخته تا خود آگاهی و ادراک متقابل در فضا را برای انسان بوجود آورد. و لذا جریان زیستی در معماری سنتی مبتنی بر حرکت و سیالیت در عناصر به وضوح قابل مشاهده است. که از اصل هستی شناسی خویش یعنی حرکت همیشگی و تکامل هستی از یک کیفیت مادی به کیفیت روحی نشات می گیرد. اصل حرکت در مسائلی چون پیوستگی، تداوم، هندسه، سلسله مراتب، شفافیت، ساختار سایه روشن و ... تجلی می یابد پیروی از سلسله مراتب و روابط موجود بین انسان، فضاها و مسایل زیستی مرتبط با محیط از قبیل نور و جریان هوا (تهویه درونی) و ... و شرایط و موقعیت قرارگیری در فضای شهری و بسیاری از موارد دیگر در خلق توده آن نقش دارند. از این رو این تحقیق با روشی تحلیلی – توصیفی و ارائه مصداق هایی از معماری فضاهای سنتی ایرانی، برآن است تا جنبه های مختلف عامل حرکت در رسیدن به فضا را در عناصر مختلف عناصر سنتی را بررسی و تبیین نماید.