بررسی امکان پیاده‌سازی شهر حساس به آب در شهر اصفهان

آب مایع حیات و یکی از نیازهای اساسی بشر برای زندگی و تشکیل تمدن است. در سالهای اخیر، شهرهای سراسر دنیا برای تامین آب جمعیت روبه‌رشد خود دست به گریبان چالش ها و مشکلات فراوانی بوده اند. تغییرات اقلیمی، آلودگی منابع آبی و بارانهای موسمی بخشی از این مشکلات هستند که نیاز به تغییر رویه در حوزه‌ی آب شهری را به همگان یادآور می‌شوند. شهر حساس به آب به عنوان یکی از رویکردهای نوین طراحی و برنامه‌ریزی شهری نمونه‌ایست از پاسخی که به این بحران قرن 21 داده شده است. رویکردی که در نتیجه‌ی بحران آب در استرالیا متولد شد و امروزه در مجامع علمی سراسر دنیا مورد بحث و گفتگو قرار گرفته است. اصفهان به عنوان شهری با سابقه‌ی تاریخی در سازگاری با منابع محدود آب، از پتانسیل بالایی برای اقتباس این رویکرد در مقیاس خرد و کلان دارد. وجود زیرساخت آبی مادی در سطح شهر یک نمونه از پیشینه‌ی سازگاری این شهر با آب و مدیریت پایدار منابع آبی می‌باشد که امروزه هم می‌تواند در جهت مهار مشکلات مربوط به خشکسالی مورد بهره‌برداری قرار گیرد. هدف از این مطالعه جلب توجه نسبت به رویکردهای نوین در حوزه‌ی مبارزه با مشکلات آب شهری و بررسی پتانسیل شهر اصفهان در کاربست این رویکردهاست.