ارزیابی شاخص‌های توسعه پایدار گردشگری در مجموعه سیتی‌سنتر اصفهان

توسعه گردشگری علاوه بر مزایا و منافعی‌که به ارمغان می‌آورد با چالش‌هایی گوناگون نیز همراه است. صنعت گردشگری به‌صورت مستقیم‌ و‌ غیرمستقیم ابعاد اجتماعی، اقتصادی و زیست‌محیطی جامعه را درگیر می‌کند. بنابراین توجه به توسعه پایدار علاوه بر‌‌‌اینکه می‌تواند توسعه گردشگری را بهبود بخشد، بر شرایط عمومی جامعه میزبان نیز اثر مثبت می‌گذارد. شهر اصفهان به‌عنوان پایتخت فرهنگی ایران مقصد گردشگران خارجی و داخلی است. با توجه به وجود آثار متعدد تاریخی‌و‌فرهنگی در‌این شهر اغلب مراکز تاریخی شهر موردتوجه توسعه گردشگری قرار گرفته است. این در حالی است که مراکزی مانند مجموعه سیتی‌سنتر در سپاهان شهر پتانسیل توسعه گردشگری با رویکردهای غیر‌تاریخی را فراهم‌کرده‌اند. پس می‌توان گفت‌که توسعه گردشگری پایدار در این محدوده نیازمند توجه است. این پژوهش ازنظر هدف‌کاربردی‌‌و‌ ازنظر ماهیت توصیفی تحلیلی است. پس از مطالعه ادبیات موضوعی وشناسایی شاخص‌ها و زیر شاخص‌های توسعه گردشگری پایدار، به بررسی‌آن‌ها در محدوده موردمطالعه پرداخته شد. به‌منظور جمع‌آوری داده‌ها از روش مطالعه کتابخانه‌ای و روش‌های میدانی توزیع پرسشنامه و مشاهده میدانی استفاده‌شده است. روایی و پایایی سوالات با استفاده از آلفای کرونباخ مورد ارزیابی قرار گرفت و به‌منظور وزن دهی و‌تعیین اهمیت شاخص‌ها و‌ زیر شاخص‌ها از تحلیل سلسله مراتبی(ahp)‌استفاده شد. به‌منظور امتیازدهی‌وکمی سازی نتایج از طیف5‌‌تایی لیکرت استفاده شد. نتایج نشان داد که وضعیت موجود سیتی‌سنتر اصفهان ازنظر شاخص های گردشگری پایدار‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌در وضعیت‌مطلوبی‌قرار‌ندارد.عواملی مانند‌ نقش انگیزی بازدیدکنندگان،توسعه‌کسب‌وکارهای‌محلی،‌توجه ‌‌به ‌فعالیت خرده‌فروش‌ها، ارتباط با طبیعت و استفاده از رویکردهای مشارکتی کمترین امتیاز و عواملی مانند تنوع کاربری و خدمات ارائه شده، پیاده مداری، استفاده از جذابیت‌های طبیعی بیشترین امتیاز را به خود اختصاص داده‌اند.