طرح مرمت و بررسی کاشی کاری و استفاده از نقوش هندسی و اسلیمی در سر در شرقی مسجد آقانور اصفهان

هنر کاشی کاری در تاریخ ایران مسیر پر فراز و نشیبی را طی کرده است . از نخستین آثار شناخته شده همچون آجرهای لعاب دار دردوره ی هخامنشیان تا موزائیک های کف کاخ بیشاپور در استان فارس ،همه به هم مرتبط و پیش زمینه ای بودند،تا به طرح و نقش و فن امروزی دست یابیم.در دوره ی صفوی ،با دور شدن از ظهور اسلام و کم رنگ شدن قوانین آن در طراحی وهمچنین با تاثیرات هنر و معماری غرب در کاشی کاران ایرانی،تغییراتی در طرح و نقش های کاشی کاری به وجود آمد.همچنین با به کار بردن فن های جدید هفت رنگ(پلی کروماتیک)سرعت تولید کاشی کاری نیز افزایش یافت و طرح کاشی ها نیز به تبع آن متنوع تر و در نتیجه متفاوت تر شد. مقاله پیش رو به بررسی مفاهیم در راستای به کارگیری کاشی کاری و استفاده از نقوش هندسی و اسلیمی در تزئینات مساجد، بخصوص ورودی شرقی مسجد آقانور واقع در محله دردشت اصفهان با رویکرد بن مایه های هنر کاشی کاری دوران صفویه،به روش مطالعه ی کتابخانه ای،فیش برداری و میدانی پرداخته است.از مهم ترین نتایج این پژوهش اهمیت نقش تزئینات در در مساجد است و حاصل شدن زیبایی که با به کار گرفتن انواع کاشی کاری که در کنار یکدیگر در ورودی شرقی مسجد آقانور قرار گرفته اند است .دستاورد های حاصل از این پژوهش میتواند به ارتقای کالبدی استفاده از تزئینات در مساجد معاصر کمک کند.