منع کشتار غیرنظامیان در حقوق بشردوستانه و فقه (با تاکید بر رهیافت روایی)

از جمله محورهای حقوق بشردوستانه حمایت از غیرنظامیان و بخصوص حمایت از حق حیات غیرنظامیان در جنگ است؛ افزون بر حمایت ویژه از غیرنظامیان در ماده 3 مشرک کنوانسیون‌های ژنو، کنوانسیون چهارم و دیگر اسناد حقوق بشردوستانه و حقوق بشری، قتل غیرنظامیان در اساسنامه دیوان کیفری بین‌المللی، «جنایت علیه بشریت» تعریف گردیده است. رهیافت فقهی/روایی نیز نشان می‌دهد غیرنظامیان در شرایط جنگ مورد حمایت قرار دارند؛ هم در جنگ‌های داخلی و هم جنگ‌های بین‌المللی حق تعرض به آنان، ممنوع است. زنان، کودکان و سالخوردگان از مصادیق بارز این مفهوم‌اند که در منع قتل آنان در تمام جنگ‌ها تردید نیست ولی افزون بر این گروه‌ها، مصادیق دیگری هم مورد حمایت قرار گرفته که در نهایت مجموع غیرنظامیان را پوشش می‌دهد. البته تحکیم این رویکرد در جنگ‌های بین‌المللی، نیازمند نگاه مقاصد شناختی به ادله جهاد و بازگشت به ملاک حمایت قاطع از زنان، کودکان و سالخوردگان است ولی در جنگ‌های داخلی ملاک حمایت همان عدم مشارکت در جنگ است که می‌تواند با عنوان غیرنظامی‌در اصطلاح حقوق بشردوستانه، کاملا منطبق باشد.