جستاری بر نواندیشی دینی روشمند در چارچوب بایستگی‌های آزاد اندیشی دینی

نواندیشی دینیِ روشمند، در تقابل با التقاط و تفسیر به رای و نفی هر گونه جمود و تحجر؛ با هدف تجویز مکتب اسلام به عنوان آیینی جامع، جاودانه و جهانی و در چارچوب ضوابط و اسلوب آزاد اندیشی دینی؛ پدیده‌های عصری را در محک محکمات دینی قرار داده و نتیجه آن یعنی تکثر قرائت‌ها را صرفا در متغیرات و متشابهات و البته ضابطه مند و مجتهدانه مجاز می‌شمارد. نواندیشی دینی با چنین رویکردی، اصالت خود را در پایبندی به اصول و بازگشتی خردورزانه و ضابطه مند به سنت‌های ارزشمند دینی می‌داند. در این پژوهش با شیوه تحلیلی اسنادی، ضمن تبیین نواندیشی دینی روشمند و تفارق آن با دگراندیشی التقاطی، بنیادگرایی و سنت گرایی دینی؛ با الهام از آموزه‌های دین مبین اسلام، بایستگی‌های آزاد اندیشی دینی جهت کشف و ادراک حقیقت، به عنوان ابزار ظهور نواندیشی دینی روشمند، بازشناسی می‌شود.