واکاوی گفتمان جمهوری اسلامی در حوزه تقریب مذاهب اسلامی با تاکید بر رهیافت نهادی

همدلی،تعامل، تجانس، همگامی، همگرایی، وحدت و تقریب واژگان همگنی به لحاظ معنایی هستند و از اهمیت زیادی در افکارعمومی در قرن‌ها و عصور برخوردار بوده اند.اهمیت این مساله از آنجاست که هر کدام از این مفاهیم، موجب ارائه نقطه نظرات گوناگونی درباره عوامل زمینه ساز تقریب و همچنین کیفیت استمرار آن در چارچوب باورها، ارزش‌ها و هنجارهای اجماع محور شده است.نظام جمهوری اسلامی ایران به عنوان نظامی برآمده از انقلاب اسلامی با شعار و ایده اخوت اسلامی و آرمان شکل‏گیری امت‏ واحده اسلامی تاسیس شد و از آنجا که مخاطبان پیام انقلاب در دنیای اسلام و کشورهای همسایه مردمانی بودند که قرابت قومی،زبانی و مذهبی با اقوام ایرانی، عرب،ترکمن،بلوچ،کرد و آذری داشتند،در عمل پیگیری ایده وحدت دنیای اسلام در سیاست داخلی و همچنین سیاست خارجی کشور نمودهای متقنی یافت.این پزوهش با بهره گیری از رهیافت نهادی، به دنبال این سوال است که رویکرد نظام جمهوری اسلامی در مواجهه با مساله تقریب چگونه قابل تبیین است؟ یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که رهبران جمهوری اسلامی برای تحقق بخشیدن به شعارهای تقریب زا و وحدت افرین انقلاب اسلامی و در جهت نهادینه نمودن گفتمان وحدت گرایی، قرائت نهادگرایی را با بهره گیری از تجربیات تاریخی پیشین دراین زمینه به منظور نهادمند کردن تقریب در سطوح ملی و فراملی در دستور کار قرار دادند.از این رو در سطح فراملی مجمع جهانی تقریب مذاهب به عنوان میراث دار نهادهای سلف خود، با در پیش گرفتن برداشتی که براساس آن اسلام عامل هویت بخش و ایجاد وفاق ملت‌های مسلمان بوده به ارسال پیام جمهوری اسلامی می‌پردازد.در این نوع نگاه، در سطح داخل نیز با تاکید بر نهاگرایی دینی اسلام به عنوان مخرج مشترک ایرانیان تربیت طلاب انقلابی در راستای تقویت پیوندهای‏ فرهنگی، زبانی و نژادی در چارچوب هویت ایرانی و حوزه فرهنگی و تمدنی اسلام را دنبال می‌نمایند.