قلمرو حقوق کیفری ایران در قبال بزهکاری تروریستی معاصر؛ با رویکردی به آموزه‌های کیفری اسلام

بزهکاری تروریستی فارغ از معنا و گفتمانی که دارد، مفهومی متضمن خشونت، افراطی‌گری، هراس و وحشت عمومی است که استفاده از آن حتی در ذهن نیز نوعی واکنش روانی مبتنی بر انزجار را به دنبال دارد. ازاین‌رو، در راستای جهانی شدن مدیریت مبارزه با بزهکاری تروریستی، جامعه بین‌المللی که در نیمه دوم قرن بیستم با پدیده تروریسم مواجه شده بود، با تصویب کنوانسیون‌های بین‌المللی و منطقه‌ای، در قبال انواع خاص بزهکاری تروریستی و تعهد دولت‌ها، واکنش نشان داد. البته به‌رغم عضویت و الحاق دولت‌ها به کنوانسیون‌های مصوب، در رویارویی با بزهکاری تروریستی، متناسب با ساختار حاکمیتی، سیاسی، اجتماعی و حتی حقوقی خود مبادرت به واکنش در قبال آن شدند. ازاین‌رو، می‌توان اظهار داشت که ظرفیت قلمرو نظام حقوق کیفری ایران به نحوی بود که قانون‌گذار طی سال‌ها علی‌رغم تاسیس عناوینی نظیر محاربه، افساد فی‌الارض و حتی بغی وفق آموزه‌های اسلامی، امکان رفع شکاف‌های قانونی را در فرآیند رویارویی با آن به دست نیاورد. این در حالی است که ضرورت بازنگری مقرره‌های قانونی و اتخاذ سیاستی نوین درزمینهٔ جرم‌انگاری بزهکاری تروریستی معاصر با توجه به معیارهای پیچیده و مولفه‌های متنوع آن بیش‌ازپیش آشکار می‌سازد. البته سازوکارهای گوناگونی در قبال بزهکاری تروریستی طی ادوار گذشته مصوب شده است که به دلیل توسعه و افزایش کاربرد ابزارها و تنوع آن‌ها، نحوه ارتکاب نیز دچار تحول قابل‌ملاحظه‌ای شده است که روزآمدی و کاربرد مقررات را محو می‌کند.

the scope of iranian criminal law regarding contemporary terrorism offending; with an approach to the criminal teachings of islam

regardless of its meaning and discourse, terrorism offending is a concept that involves violence, extremism, fear and general panic, the use of which even in the mind leads to a kind of psychological reaction based on disgust. therefore, in line with the globalization of the management of the fight against terrorism offending, the international community, which had faced the phenomenon of terrorism in the second half of the 20th century, reacted by approving international and regional conventions for specific types of terrorism offending and the commitment of governments. of course, despite the membership and accession of the governments to the approved conventions, in the face of terrorism offending, they started reacting to it according to their governance, political, social and even legal structure. therefore, it can be stated that the capacity of iranian criminal law’s scope was such that the legislator over the years, despite the establishment of titles such as moharebeh, corruption on earth, and even rebellion according to islamic teachings, did not get the possibility to resolve the legal gaps in the process of confronting it. at the same time, the necessity of revising the legal regulations and adopting a new policy in the field of criminalizing contemporary terrorism offending, due to its complex criteria and diverse components, is becoming more apparent. of course, various mechanisms against terrorism offending have been approved in the past periods, and due to the development and increasing use of tools and their variety, the way of committing has also undergone a significant transformation, which erases the modernity and application of regulations.