اقرار کیفری الکترونیک در حقوق ایران و افغانستان

ادلهٔ اثبات، پُل ارتباطی قوانین شکلی و ماهوی در فرآیند دادرسی کیفری است. پیشرفت‌های بشر در حوزهٔ فناوری اطلاعات و ارتباطات موجب ضرورت طرح و بررسی اقرار کیفری الکترونیک به‌عنوان یکی از ادله مهم در حقوق ایران و افغانستان شده که پژوهش حاضر عهده‌دار آن گردیده است. چگونگی اعتبار این دلیل در حقوق دو کشور مزبور مسئله پژوهش حاضر است که با روش تحقیق توصیفی-تحلیلی انجام شده است. نخست، امکان‌سنجی پذیرش اقرار متهمان از طریق سامانه‌های مخابراتی-الکترونیکی. سپس، چالش‌های ناظر بر اعتبار آن در حقوق کیفری ایران و افغانستان بررسی گردیده است. در حقوق ایران، اقرار کیفری الکترونیک پذیرفته شده است. اما، در حقوق افغانستان، قانون‌گذار با اشراف بر پیشرفت‌های فناوری تصریحی مبنی بر پذیرش اقرار کیفری الکترونیک ارائه نکرده است. چالش‌های پذیرش اقرار کیفری الکترونیک در حقوق ایران در موارد نیابت قضایی، اثبات حدود، ضرورت حضور جسمی متهم نزد قاضی مطرح است. پژوهش حاضر با این فرضیه انجام شده است که لزوم حضور در دادرسی بر اساس تماس صوتی-تصویری و تعامل متهم با قاضی از راه دور همچون حضور جسمی امری ضروری است و با فراهم بودن شرایط لازم، حضور مجازی همچون سایر تعاملات اجتماعی دارای آثار است. بدون تردید، چالش مربوط به حضور مجازی از طریق زیرساخت‌های الکترونیک، شفاف، مطمئن و ایمن همراه با اینترنت پرسرعت مرتفع است. بااین‌حال، در حقوق ایران فقد یا عدم تکمیل زیرساخت‌های تحقق بهینه، به شرح پیش‌گفته، چالشی مهم برای تحقق اعتبار اقرار کیفری الکترونیک بر اساس موازین دادرسی منصفانه است که قوه قضائیه باید به‌منظور تامین این زیرساخت‌ها برای اعتباربخشی به این نوع از ادله همت کافی مبذول دارد.

electronic criminal confession in the laws of iran and afghanistan

proving evidence is the bridge between procedural and substantive laws in criminal proceedings. human progress in the field of information and communication technology has made it necessary to design and examine electronic criminal confessions as one of the important evidences in the laws of iran and afghanistan, which the current research has been responsible for. how to validate this evidence in the laws of the two mentioned countries is the subject of the present research, which was done with the descriptive-analytical research method. first, the feasibility of accepting the accused’s confession through electronic telecommunication systems; then, the challenges regarding its validity in the criminal laws of iran and afghanistan have been examined. in iranian law, electronic criminal confession is accepted. however, in afghanistan’s law, the legislator has not provided a statement regarding the acceptance of electronic criminal confessions with respect to technological advances. the challenges of accepting electronic criminal confessions in iranian law are in the cases of judicial representation, proof of limits, the necessity of physical presence of the accused before the judge. the current research was conducted with the hypothesis that the need to attend the proceedings based on audio-visual contact and the interaction of the accused with the judge from a distance is as necessary as physical presence; and with the provision of the necessary conditions, virtual presence has effects like other social interactions. undoubtedly, the challenge of virtual presence through transparent, safe and secure electronic infrastructure with high-speed internet is solved. however, in iranian law, the lack or lack of completion of optimal realization infrastructures, as described above, is an important challenge for realizing the validity of electronic criminal confessions based on the standards of fair proceedings, which the judiciary must provide in order to provide these infrastructures to give validity to this type of evidence has enough effort.