تاثیر تمرین تناوبی هوازی شدید ویژه بر شاخص های هوازی و بی‌هوازی بازیکنان حرفه ای فوتبال

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر 6 هفته تمرین متناوب هوازی شدید ویژه فوتبال (هاف) بر زمان رسیدن به واماندگی (tmax)، حداکثر اکسیژن مصرفی (vo2max)، حداقل سرعت رسیدن ورزشکار به حداکثر اکسیژن مصرفی (vvo2max) و آستانه بی ‌هوازی (ltp2) بازیکنان حرفه ای فوتبال بود. بدین منظور 28 بازیکن فوتبال باشگاهی (میانگین سن 4&±20.5 سال، وزن 2&±69.8 کیلوگرم، قد 1.2&±175.6 سانتی متر، توده چربی 1.7&±11.59 کیلوگرم، توده بدون چربی 6.9&±58.56 کیلوگرم، شاخص توده بدن kg/m2 4.3&±17.56) به صورت هدفمند از میان بازیکنان تیم نیروی زمینی تهران، حاضر در لیگ یک کشور جام آزادگان انتخاب شده و به صورت تصادفی به دوگروه کنترل (14=n) و تجربی (14=n) تقسیم شدند. پروتکل تمرینی شامل 6 هفته تمرین متناوب هوازی شدید (هاف) به صورت 4 جلسه در هفته و شش دوره حرکت با توپ بود، که در مسیر ویژه طراحی شده انجام گرفت. شدت پروتکل تمرینی در دو هفته اول 75%، در دو هفته دوم 85% و در دو هفته پایانی برابر با 90% ضربان قلب بیشینه بود. به منظور تحلیل نتایج با توجه به طرح تحقیق (پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل)، از آزمون تحلیل کواریانس برای مقایسه بین گروه ها استفاده شد. سطح معنی داری 0.05≥ p در نظر گرفته شده و داده ها با استفاده از نرم‌افزار spss نسخه 18 تحلیل شد. نتایج تحلیل کوواریانس حاکی از بهبود معنی دار شاخص های اندازه گیری شده در گروه تجربی نسبت به گروه کنترل به ترتیب در مقادیر vo2max (p=0/023) ، (p=0/027) tmax، (p=0/038) vvo2max و (p=0/041) ltp2 می باشد. با توجه به نتایج پژوهش حاضر به نظر می رسد، بعد از انجام 6 هفته تمرین تناوبی هوازی شدید ویژه فوتبال (هاف)، مقادیر شاخص های هوازی و بی‌هوازی در بازیکنان فوتبال افزایش می یابد.

the effect of special intense aerobic interval training on aerobic and anaerobic indicators of professional football players

the aim of this study is to examine the impact of 6 weeks of intermittent intense aerobic training specifically designed for football on professional players' time to reach exhaustion (tmax), maximal oxygen consumption (vo2max), minimum speed to reach maximum oxygen consumption (vvo2max), and anaerobic threshold (ltp2). twenty-eight club football players (average age 20.5&±4 years, weight 69.8&±2 kg, height 175.6&±1.2 cm, fat mass 11.59&±1.7 kg, fat-free mass 58.56&±6.9 kg, body mass index 17.56&±3.4 kg/m2) from the tehran ground force team, participating in the azadegan cup one country league, were purposefully selected and randomly divided into two groups: control (n=14) and experimental (n=14). the training regimen included 6 weeks of intermittent intense aerobic exercise (haf) with 4 sessions per week and six ball movement drills on a specially designed course. the training intensity was set at 75% for the first two weeks, 85% for the following two weeks, and 90% of the maximum heart rate for the final two weeks. analysis of covariance was used to compare the groups based on the research design (pre-test-post-test with control group) with a significance level of p ≤ 0.05, and data analysis was conducted using spss version 18 software. the results of the covariance analysis revealed a significant enhancement in the measured parameters in the experimental group compared to the control group, specifically in vo2max (p=0.023), tmax (p=0.027), vvo2max (p=0.038), and ltp2 (p=0.041). the findings of this study suggest that after 6 weeks of intensive aerobic training for football (haf), both aerobic and anaerobic indicators improve in football players.