در انتظار گودو:‌ مرثیه‌ای برای سکون فرهنگی ایرلند پسا استعماری

نزد دانش‌ پژوهان فرهنگ، ادبیات و سیاست ایرلند، نمایشنامه‌ در انتظار گودو، اثر ساموئل بکت، از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است؛ استفاده از مفهوم انتظار به ‌منزله‌ شاکله‌ اصلی نمایشنامه از یک‌سو یادآور تلاش ملی برای رهایی از استثمار فکری و بازخوانی هویت ملی پس از انقلاب و استقلال ایرلند در سال 1921م و رهایی از یوغ هشت‌صد ساله‌ استعمار انگلیسی است؛ و از سویی دیگر، بیانگر استمرار جمود سیاسی، سکون فرهنگی، و بسط سیاست اربابی‌‌رعیتی گسترده در امتداد سیاست‌های درونی دولت موقت و مستقل در سال‌های 1922م تا اوایل 1950م است. در این مقاله با رویکرد کشورشناسی فرهنگی ایرلند، با نگاهی منطبق بر دیدگاه انتقادی دورخوانی، منطق انتظار به‌عنوان ویژگی ساختاری استعمار در جهت استثمار ملل و نقش تعیین‌کننده‌ مفهوم غیرشفافیت در زدودن ساختار مذکور و در نهایت استقلال ملت ایرلند تحلیل شده است. غیرشفافیت، بر اساس خوانش مطرح در این مقاله، به‌سان حجابی فرهنگی میان ساختار وادادگی استعمار، و خطر شکل‌گیری بافت استعمار درونی ظاهر می‌شود. ثمره‌ ظاهری غیرشفافیت، انشقاق فرهنگی و انفکاک فردی است؛ حال آنکه، در این مقاله نشان داده شده است که این دو مقوله در واقع حرکت به‌ سمت درک استقلال و اضمحلال ساختار استعمار است.