مدل پارادایمی ارتقای بهره‌وری مالی و توسعه نظام بودجه ریزی در آموزش‌ و پرورش با استفاده از نظریه داده بنیاد

هر ساله منابع مالی عظیمی برای تعلیم و تربیت دانش‌آموزان مورد استفاده قرار می‌گیرد. ارتقای بهره‌وری در آموزش‌وپرورش نه تنها به توسعه اقتصادی اجتماعی کمک می‌کند، بلکه از طریق تربیت بهینه نیروی انسانی کارآمد و خلاق می‌تواند موجب اعتلای کشور گردد. هدف مطالعه حاضر، ارائه مدل مناسب برای ارتقای بهره-وری مالی و توسعه نظام بودجه‌ریزی در آموزش‌وپرورش است. این پژوهش از نوع کیفی است که با به‌کارگیری نظریه داده بنیاد انجام شده است. جامعه آماری پژوهش خبرگان آگاه به حوزه تحقیق بودند که نمونه‌گیری از آن ها به صورت هدفمند انجام پذیرفت. ابزار گردآوری داده در این پژوهش مصاحبه از نوع نیمه ساختاریافته بود. این پژوهش به دو بخش تفکیک شده است. در بخش اول، سعی شده است تا با استفاده از نظریه داده بنیاد، یک مدل پارادایمی جهت ارتقای بهره‌وری مالی و توسعه نظام بودجه‌ریزی در آموزش و پرورش استخراج گردد. در این مدل، شرایط علی، زمینه‌ای، مداخله‌ای، ابعاد ارتقای بهره‌وری مالی و پیامدهای بهبود نظام بودجه‌ریزی مورد بررسی قرار گرفته و مهمترین مفاهیم در این زمینه‌ها استخراج گردیده است. در بخش دوم، سعی شده است تا با استفاده از تجربیات سایر کشورها و مدل پارادایمی پژوهش، مهمترین راهکارهای اجرایی، مبنایی و پژوهشی برای ارتقای بهره‌وری مالی و توسعه نظام بودجه‌ریزی در آموزش و پرورش استخراج گردند. بر اساس مدل پارادایمی پژوهش، اصول مهمی که برای نیل به بهره‌وری مالی و نظام بودجه-ریزی مناسب در آموزش و پرورش ضروری به نظر می‌رسد، وجود برنامه‌ای منسجم با نظارت و ارزیابی همگن و بینش سازمانی فراتر از ماموریت، اهداف وظایف است.