مدلسازی رابطه سن و دستمزد بر بهره وری نیروی انسانی متخصص در شرکت های مهندسی پروژه محور

امروزه تاکید رشد بر سرمایه های انسانی است و اعتلای کیفیت نیروی کار یکی از راه های اساسی افزایش بهره وری است. انسان به عنوان یک محور در توسعه نقش اساسی را در تمام محورهای دیگر بازی می کند. این مولفه کلیدی بهره وری در حوزه شرکتهای مهندسی، که اصلی ترین سرمایه سازمان تلقی می شود، بیشتر حائز اهمیت است. زیرا خروجی فعالیتهای فکری آنها منجر به ایجاد یک خدمت مناسب و خلاقانه برای مشتری می شود. همچنین متوسط سن در ایران رو به افزایش است در حالی است که جمعیت مولد رو به کاهش است.این پژوهش با هدف بررسی رابطه سن و دستمزد بر بهره‌وری نیروی انسانی متخصص در شرکتهای مهندسی با استفاده از مدل معادلات ساختاری اجرا شد. نتایج نشان داد که میزان ضریب استاندارد اثر سن بر مولفه های بهره‌وری نیروی انسانی شامل مولفه ورودی 0.367- با میزان تی 7.348، پردازش با ضریب استاندارد 0.396- و میزان تی 6.641 و خروجی با ضریب استاندارد 0.169- و میزان تی 2.138 می باشد. همچنین میزان اثر سن بر سطح دستمزد با ضریب استاندارد 0.256 و میزان تی 4.762 و اثر سن بر متغیر ورودی 0.367- با میزان تی 7.348، بر پردازش با ضریب 0.396- و میزان تی 6.641 و بر خروجی با ضریب 0.153- و میزان تی 2.138 است. بنابراین می توان نتیجه گرفت با افزایش سن و عبور از نیمه عمر کاری و در پی آن افزایش سطح دستمزد، بهره وری منابع انسانی متخصص در فعالیت های عملیاتی کاهش می یابد.