بررسی نقش تعدیل ‎گر محیط پویای سازمان در روابط قابلیت‌های پویای سازمانی، عملکرد و مزیت رقابتی

هدف از پژوهش حاضر بررسی تاثیر قابلیت‎های پویا و محیط پویا بر عملکرد و مزیت رقابتی این سازمان‎ها است. پژوه حاضر به عنوان پژوهش پیشتاز در زمینه قابلیت‎های پویا و محیط پویا در شهرداری‌ها در حال اجرا است. فواید این پژوهش کاربرد قابلیت‎های پویا در ایجاد مزیت رقابتی و بهبود عملکرد در محیط پویای شهرداری‎هاست. جامعه آماری مدیران و کارکنان شهرداری نیشابور بودند. بر اساس جدول مورگان حداقل تعداد نمونه برابر 117 نفر بود که برای پاسخ به پرسشنامه انتخاب شدند. روش گردآوری اطلاعات کتابخانه‎ای و میدانی بوده است. این پژوهش از نوع کاربردی و توصیفی پیمایشی است و جمع‌آوری اطلاعات پرسشنامه‌ای تهیه‌شده از چند پرسشنامه استاندارد بود که توسط محقق یکپارچه‌سازی شد. پرسشنامه‌ها بر اساس مطالعات تئوریکی و طیف پنج گزینه‌ای لیکرت تهیه شد. روایی محتوایی پرسشنامه ازنظر اساتید و کارشناسان مثبت ارزیابی گردید، همچنین از تحلیل عاملی تاییدی برای تایید روایی سازه استفاده شد. پایایی پرسشنامه نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ و روایی آن با استفاده از روایی محتوا با نظر اساتید و روایی سازه با تحلیل عاملی تاییدی مورد تایید قرار گرفت. با استفاده از آمار توصیفی و روش‌های استنباطی (آزمون ضریب همبستگی و آزمون مدل‌سازی معادلات ساختاری موسوم به تحلیل مسیر) اطلاعات تجزیه‌وتحلیل شد. برای تحلیل تعدیلگری محیط پویا در رابطه قابلیت پویا و مزیت رقابتی و عملکرد از آزمون در نرم‏افزار پی‌ال‌اس استفاده شد. نتایج حاصل از مدل‌سازی معادلات ساختاری نشان می‌دهد که قابلیت پویا بر کسب مزیت رقابتی تاثیرگذار است، اما تاثیر آن بر عملکرد مورد تایید قرار نگرفت.تاثیر محیط پویا بر کسب مزیت رقابتی وعملکرد منفی بود. بدین معنا که دستیابی به مزیت رقابتی و عملکرد بالاتر در محیط پویا برای سازمان سخت تر خواهد شد. مزیت رقابتی بر عملکرد تاثیر مثبت داشت. تعدیل گری محیط در رابطه قابلیت پویا و مزیت رقابتی معنادار نبود؛ اما محیط پویا رابطه بین قابلیت پویا و عملکرد را تعدیل می کرد. از جمله مهم ترین محدودیت پژوهش، محدودیت اطلاعاتی و پرسشنامه را می توان ذکر کرد.