بررسی ذهن مجسم از دیدگاه لسینگ و تجلی آن در پیکره لائوکن

پیکره‌ مرمرین «لائوکن و پسرانش» متعلق به سده‌های میانه مسیحیت، سه قرن پیش از میلاد مسیح تا یک قرن پس از میلاد مسیح، یکی از برترین و مشهورترین مجسمه‌های تاریخ به شمار می‌آید که در سال 1506 میلادی در شهر رم در ایتالیا از زیر خاک بیرون آورده شد. گوتهولد افرایم لسینگ نمایش‌نامه‌نویس و فیلسوف آلمانی، کتابی با نام «لائوکن» در سال 1766 میلادی نگاشت که به بررسی زیبایی‌شناسی این تندیس می‌پردازد و بحث هنرهای مکانی و زمانی را مطرح می‌کند. با وجود اینکه، برخی این کتاب را آغازگر بررسی‌های زیبایی‌شناسی دانسته‌اند، ولی لائوکن لسینگ را می‌توان از منظر اثرگذاری نیز تفسیر کرد. این پژوهش بر آن است به تحلیل نقادانه پیکره‌ مرمرین «لائوکن و پسرانش» با شناسایی لائوکن لسینگ، از منظر اثرگذاری بپردازد. پژوهش‌های لسینگ در مورد بازنمایی یا انتقال معنای مجسمه لائوکن به‌صورت این پرسش مطرح می‌شود که ذهن مجسم چگونه به تصویر بدن انسان واکنش نشان می‌دهد؟ در نظریه نوین ذهن مجسم که به مسئله دیرینه نفس (خود) می‌پردازد، این مسئله اهمیت می‌یابد که فهم ما از جهان کاملاً به تاثیرات حسی بستگی دارد. بنابراین، فرضیه این پژوهش را می‌توان این‌گونه مطرح کرد که متن لائوکن لسینگ فقط مربوط به موضوع زیبایی‌شناسی نیست، بلکه پدیدآورنده موضوع زیبایی‌شناسی بوده که در آن ایجاد مجسم از ادراک حسی و اثرگذاری مساله اصلی است. پژوهش حاضر از نوع، توصیفی- تحلیلی و روش آن تحلیل محتوا است و روش گردآوری داده‌ها به شیوه‌ اسنادی انجام پذیرفته‌است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که بدن مجموعه‌ای اثرات تولیدشده به‌وسیله‌ چشم و حساسیت بیننده است و پیدایش موضوع زیبایی‌شناختی نه از طریق اثر هنری، بلکه به‌وسیله‌ فرآیند محاکات انجام می‌شود.

the study of lessing’s laocoon from the aesthetics affects perspective

problem statement: the information taken from the letter of an architect pope in the 16th century a.d. shows that the statue laocoon and his sons was found on 14th of january 1506 in a subterranean chamber with an adorned floor and coloured walls in a vineyard in the vicinity of the church of san pietro in vincoli, north-east of the colosseum . finding such a great work of magnificent classical art prompted thinkers such as lessing to critique laocoon’s aesthetics.gotthold ephraim lessing (22 january 1729 – 15 february 1781) was a german writer, philosopher, dramatist, publicist and art critic, and an outstanding representative of the enlightenment era. his plays and theoretical writings substantially influenced the development of german literature. gotthold ephraim lessing first published laokoon, oder über die grenzen der mahlerey und poesie (laocoon, or on the limits of painting and poetry) in 1766. over the last 250 years, lessing’s essay has exerted an incalculable influence on western critical thinking. not only has it directed the history of post-enlightenment aesthetics, it has also shaped the very practices of ’poetry’ and ’painting’ in a myriad of different ways. lessing is a key conduit between the transformation into german romanticism transition from the destroyed enlightenment french. he is the first literary figure of greatness that germany has brought into existence in the new age . lessing wrote laocoon; an essay on the limits of painting and poetry into the field of aesthetic philosophy in 1766 with remarks illustrative of various points in the history of ancient art in twenty-nine chapters.to begin pondering the limits of painting and poetry, lessing began with a reflection on winkelmann’s views on harmony and expression in the visual arts. lessing established his discussion based on criticizing the winkelmann’s book named “thoughts on the imitation of greek works in painting and sculpture” about the progression of art on the development of greek art. “lessing dismantles horace’s famous claim “ut pictura poesis” (as is painting, so is poetry), arguing that these media are inherently different, because while poetry unfolds in time, painting exists in space. he refers to the media as “two equitable and friendly neighbors”. lessing contends that an artwork, in order to be successful, needs to adhere to the specific stylistic properties of its own medium, and the transmission or representation’s possible meanings cannot be separated from its medium. from lessing’s point of view, “a visual work of art and a literary work originates in different spatial and temporal conditions, lessing argued, serving thereby to liberate art from the tradition of ut pictura poesis”. “beyond laocoon, he examined and categorized the arts (the distinction between the temporal and spatial arts) and the specific function of each”. in his text, the human body has a key place in the aesthetic understanding.