خوانش بیش متنی بافت نقاشی معاصر ایران با پیش متن هایی از نقوش ایران باستان بر اساس گونه‌شناسی ژرار ژنت (آثار هشتمین دوسالانه نقاشی)

چگونگی بازتاب نقوش آثار برجای‌مانده از ایران باستان در بافت نقاشی معاصر ایران بر مبنای رویکرد بینامتنیت ژرار ژنت، مسئله‌ اصلی پژوهش حاضر است. هدف مقاله، توجه به قابلیت‌های بافت در هویت‌ بخشی به نقاشی معاصر ایران است. در این پژوهش، پس از معرفی مفاهیم، به مطالعه‌ بافت‌های ملی و باستانی و ارائه‌ نتایج آماری پرداخته‌ شد. روش پژوهش به شیوه‌ توصیفی-تحلیلی بوده‌است. گردآوری داده ها، به روش اسنادی انجام پذیرفته و تجزیه و تحلیل داده‌های پژوهش، به شیوه‌ کمی (به کمک نرم افزار اکسل) و کیفی بوده‌است. یافته‌های مقاله حاضر نشان می‌دهد هنرمندان در بازتاب نقوش باستانی، به نقوش آثار هنری پیشاتاریخی گرایش بیشتری دارند. همچنین بررسی بیش متنی انجام‌شده در این نوشتار، بیانگر آن است که بافت در این آثار با دگرگونی در پیش‌متن بازآفرینی شده‌است. این تغییر و دگرگونی ها که نشان دهنده گونه‌ تراگونگی بیش متن ها است، بیشتر بر اساس ویژگی های زیبایی شناختی و ساختاری آن‌ها انجام گرفته و با انواع تغییرات فرهنگی، روایی، زمانی، نشانه ای، محیطی و تغییرات درونی شامل حذف، افزایش و جانشینی همراه بوده‌است که منجر به حفظ ساختار و ایجاد تحول در بافت بیش متن نسبت به پیش متن شده‌است. در حقیقت، نقاشان معاصر ایران با ایجاد انواع تراگونگی و تغییرات، به خلق بافت‌های ملی و باستانی دست یافته اند که افزون بر حفظ ساختار نقوش، دارای دگرگونگی هایی در سبک و نوع اجرا نسبت به پیش متن است. مقاله‌ حاضر، نگاه هنرمندان را به بافت‌های ملی و باستانی که تاکنون توجه کافی به آن‌ها نشده‌است، متمایل ساخت و ضرورت انجام پژوهش را مسلم نمود.

a multi-textual reading of the texture of contemporary iranian painting with pre-texts of ancient iranian motifs based on gérard genettete’s typology (works of the 8th painting biennial)

how to reflect the motifs of works left over from ancient iran in the texture of contemporary iranian painting according to gérard genettete’s intertextuality approach is the main issue of this research. gérard genettete is one of the researchers who investigates any relationship between the text and other texts in a wider and more systematic way than kristeva. unlike kristeva, he is also explicitly looking for relationships of influence and impressionability and puts any relationship that a text can have with other texts under the theory of transtextuality. genette examines any relationship between texts, this examination includes all the details and dependents of the text. he studies the relationships of texts from the perspective of transtextuality in five subgroups, which include paratextuality, intertextuality, metatextuality, sertextuality, and hypertextuality. gérard genettete’s theory of intertextuality as a subset of metatextuality; it is about the relationship of each text including artwork or other texts and its borrowing from previous texts and their reading. the influence of texts on each other has long been the concern of researchers in various fields, and sometimes the issue of plagiarism has also been raised, but in the present era, special attention is paid to the influence of texts on each other, and this acceptance of influence is not a reprehensible thing, but it is considered inevitable. in the current era, the text is neither a self-sufficient unit nor the result of the author’s invention, but it has a plural nature that originates from other texts. so, with these words, in every text, traces of other texts can be observed and it can be accepted that every text is the passage of contemporary or previous texts, so paying attention to the intertextual nature of the texts and examining its predecessors can give us an accurate reading of the text. genette used the term kristeva to examine the impact relationships of texts. with the difference that genette’s intertextuality is more limited and practical than kristeva’s. he reduces intertextuality to the simultaneous presence of two or several texts and the actual presence of one text in another text. genette’s intertextuality is based on copresence; that is, if a part of a text appears in another text, either implicitly or in the form of a copy, it is considered intertextual. it has been said about several details that genettete’s typology of intertextuality is difficult because he never addressed it directly. in a work dedicated to intertextuality, piquero has examined genetteic intertextuality in four types, which include; quoting, referring, stealing and hinting. quotation is a perfect example of objective and obvious copresence of one text in another text. from genette’s point of view, the most explicit and literal form of intertextuality is quotation. that is, the text should appear in the second text exactly as it was in the first text. the second is referral. citation often comes with documentation and means mentioning the sources that part of it is used in a work.