حق ملت‌ها بر تعیین سرنوشت خود در بستر اشغال‌های طولانی‌مدت (با تمرکز ویژه بر مسئله فلسطین)

حق بر تعیین سرنوشت خود به‌عنوان یک حق بشری، پایه و اساس سایر حقوق بشری را تشکیل می‌دهد که به موجب آن، همه افراد و گروه‌های اجتماعی صرف‌نظر از قومیت، نژاد، جنسیت و مذهب می‌توانند امور خویش را در زمینه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در دست گیرند. در این بین، ملت فلسطین طی بیش از نیم‌قرن از حق تعیین سرنوشت خود محروم بوده‌اند و تحت اشغال نظامی در اسفناک‌ترین وضعیت انسانی زندگی می‌کنند. دراین‌راستا، پژوهش حاضر به روش توصیفی- تحلیلی و رویکرد استنباطی و تحلیل محتوا و با تمرکز ویژه بر مسئله فلسطین، به این پرسش می‌پردازد که حق ملت‌ها بر تعیین سرنوشت خود در بستر اشغال‌های طولانی‌مدت، چه کارکردی دارد و آثار مترتّب بر نقض این حق برای جامعه بین‌المللی چیست؟ یافته‌های پژوهش نمایانگر آن است که الزامات حق تعیین سرنوشت به‌عنوان حکمی برای عدم سلطه، حمایت قانونی از این حق را در اشغال‌های طولانی‌مدت، بدون توجه به ابهامات پیرامون معنا و کاربرد حقوق اشغال- فراهم می‌کند و مانع از اقداماتی می‌شود که ممکن است انتخاب‌های محتمل از سوی مردم در خصوص زیرساخت‌ها، وضعیت قلمرو و نحوه بهره‌برداری از آن پس از پایان اشغال را محدود کند. بر این اساس، چنین نتیجه‌گیری شده است که با توجه به قاعده آمره بودن حق تعیین سرنوشت و ارگااومنس بودن تعهدات ناشی از آن در بُعد خارجی، نقض فاحش آن از سوی قدرت اشغالگر، تعهدات سلبی و ایجابی برای کشورهای دیگر در پی دارد.

the right of the peoples to self-determination in the context of the prolonged occupations (with a special focus on the palestinian issue)

the right to self-determination is a fundamental human right that underpins the ability of individuals and social groups to manage their political, social, economic, and cultural affairs, irrespective of their ethnicity, race, gender, or religion. the palestinian nation has been denied this right for over fifty years, enduring severe humanitarian conditions under military occupation. this research investigates the implications of the right to self-determination in the context of prolonged occupations, focusing specifically on the palestinian situation. using a descriptive-analytical methodology combined with content analysis, the study addresses the question of how the right to self-determination functions and what consequences arise from its violation for the international community. the findings of the research indicate that the requirements of the right to self-determination serve as a provision against domination, providing legal protection for this right in long-term occupations—regardless of the ambiguities surrounding the meaning and application of occupation law. this prevents actions that may limit the potential choices of the people regarding infrastructure, territorial status, and how it will be utilized after the end of the occupation. consequently, the research concludes that the principle of self-determination imposes both negative and positive obligations on other nations when it is violated by an occupying power. this underscores the importance of international accountability and support for the rights of oppressed nations, particularly in contexts like palestine where self-determination remains unfulfilled.