بررسی نقش دیپلماسی نظامی در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی سیاست های نظامی اتحاذ شده از سوی ایران در قبال شکل نوینی از دیپلماسی به نام دیپلماسی نظامی و تاثیر آن بر سیاست خارجی ایران است. می پردازد. روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و نتایج حاکی از آن است که با توجه به اینکه دیپلماسی نظامی، شیوه نوین ارائه توان نظامی برای پرهیز از درگیری، افزایش بازدارندگی و ابزاری در دست کارگزاران سیاست خارجی دولت ها به منظور افزایش قدرت چانه زنی و توانمندسازی آن است، اتخاذ چنین رویکردی از سوی جمهوری اسلامی ایران، سبب افزایش توانمندی این کشور در پیگیری اهداف سیاست خارجی و پیرو آن، افزایش قدرت- امنیت و نقش آن در عرصه تحولات منطقه ای می شود.

a study of the role of military diplomacy in the foreign policy of the islamic republic of iran

the purpose of the present study is to review the military policies adopted by iran in approach to a new form of diplomacy called military diplomacy and its impact on iran’s foreign policy. the method of study is descriptive-analytic and the results showed that since military diplomacy is a new method of representing military power to avoid conflict and acts as a deterrent and means in the hands of the officials of the foreign policy to foster the power of negotiation, adopting such an approach by the islamic republic of iran strengthens this country to pursue its goals in the foreign policy and consequently, improve its power-security in the realm of regional transformations.