رتبه بندی زمینه‌های توسعه اکوتوریسم، گردشگری تاریخی و انسان ساخت در جهت توسعه پایدار منطقه‌ای (مطالعه موردی استان کرمانشاه)

گردشگری به عنوان فعالیتی که در دنیای امروز توان تاثیرگذاری بر فرایند توسعه متوازن و خردورزانه را در همه عرصه ‌ها به نمایش گذاشته، مورد توجه طیف وسیعی از سیاست گذاران و برنامه‌ ریزان نظام‌ های سیاسی و مدیران اجرایی در کشورهای مختلف قرار گرفته است. در پژوهش حاضر، به منظور تحلیل رتبه‌ بندی زمینه‌های توسعه گردشگری از آزمون تحلیل عاملی اکتشافی استفاده گردیده است. بدین منظور ابتدا امکان انجام تحلیل عاملی بر روی نمونه تحقیق، با استفاده از آزمون بارتلت و شاخص کفایت نمونه برداری kmo مورد بررسی قرار گرفت. مقادیرkmo برابر با 71/0 به دست آمد. همچنین مقدار آماری آزمون کرویت معادل 84/2323 برآورد شد که سطح معنی داری آن کمتر از 001/0 می باشد. بنابراین علاوه بر کفایت نمونه برداری، اجرای تحلیل عاملی نیز مقبول است. همین طور از آزمون t تک نمونه ای جهت بررسی و رتبه ‌بندی شهرستان های استان استفاده شد. نتایج در بخش جاذبه ‌های انسان ساخت نشان داد که شهر کرمانشاه از نظر جاذبه‌های انسان ساخت دارای وضیعت مطلوبی می‌باشد. همچنین نتایج این آزمون در بخش گردشگری تاریخی و فرهنگی برای شهرستان‌های کرمانشاه، پاوه، دالاهو، هرسین ، و صحنه به ترتیب برابر با  90/4، 69/4،  89/3  ، 12/3 ، 01/3 می ‌باشد. در نهایت در بخش گردشگری طبیعی این شاخص برای تمامی شهرهای کرمانشاه به استثناء شهر سرپل ذهاب، قصر شیرین، اسلام آباد غرب و سنقر در وضعیت مطلوبی قرار دارد. یافته‌ های حاصل از آزمون فریدمن  نشان می دهد که در همه شهرستان ها به استثنای شهرستان‌ های سرپل ذهاب، قصرشیرین، اسلام آباد و کنگاور شاخص‌ های طبیعی در رتبه اول قرار دارد و در بقیه شهرستان‌ ها نیز به غیر از شهرستان قصرشیرین جاذبه ‌های طبیعی در اولویت دوم برنامه ‌ریزی ‌ها قرار دارد. نتایج حاصل از آزمون کروسکال والیس در بخش گردشگری انسانی نشان می دهد که بین شهرستان ‌ها از نظر شاخص ‌های گردشگری انسان ساخت تفاوت فاحشی وجود دارد.

ranking the fields of ecotourism development, historical tourism and man-made for sustainable regional development (case study of kermanshah province)

tourism development is not an overall solution to resolve all issues but is a suitable strategy for sustainable development in the region. this study is willing to answer this question that what is the most effective factor on kermanshah tourism development. the aim of this study is providing a perfect platform planning and offering a proper strategy for developing tourism for parishes of kermanshah. in his study type of research is practical and modality of study is analytical- descriptive. method of data collecting is field and library and after distributing questionnaires among experts in parishes of kermanshah, we used quantitative methods, descriptive statistics containing (mean) and inferential statistics (one sample t-test, kruskal-wallis, friedman test and factor analysis) to analyze these data. statistical society of study is kermanshah province which has 14 parishes according to cultural heritage, handicrafts and tourism organization. number of experts of cultural heritage, handicrafts and tourism organization in kermanshah province is 154. accordingly, the number of experts for questionnaire completion due to morgan table is 105 experts. in the present study, in order to analyze the ranking of tourism development areas, the exploratory factor analysis test has been used. for this purpose, the possibility of factor analysis on the research sample was first investigated using bartlett test and kmo sampling adequacy index. in this research, kmo values equal to 0.71 were obtained for the ranking test of tourism development fields. also, the statistical value of sphericity test was estimated to be 2323.84 with a significance level of less than 0.001. therefore, in addition to sampling adequacy, factor analysis is also acceptable. also, a single-sample t-test was used to review and rank the cities of the province. the results in the section of man-made attractions showed that the city of kermanshah has a favorable situation in terms of man-made attractions.