استراتژی‎های مدیریتی برای کاهش اثرات انسانی در محیط‌های خور و ساحلی

اکوسیستم‌های دریایی بخش‌های ضروری محیط زیست جهان هستند و فواید متعددی را برای جمعیت انسانی فراهم می‌کنند؛ اما طیف وسیعی از فعالیت‌های انسانی بر محیط‌های دریایی و ساحلی تاثیر می‌گذارند که می‌تواند به طور قابل‌توجهی جوامع و زیستگاه‌های مهم را تخریب کنند. این فعالیت‎های مخرب باعث شده است که بهره وری اقیانوس ها کاهش یابد، پویایی شبکه غذایی تغییر کند، گونه های زیستگاهی کمتر رایج هستند، محدوده گونه ها تغییر کرده اند و شیوع بیماری به دلیل تغییرات آب و هوایی انسانی افزایش یافته است. بنابراین، بسیاری از این محیط‌ها به دلیل تغییرات در ساختار و عملکرد اکوسیستم ناشی از اثرات استرس‌زای متعدد در حال نابودی هستند. برنامه‌ریزی فضایی دریایی مبتنی بر اکوسیستم، چارچوبی مناسب برای مدیریت موثر محیط‌های حیاتی دریایی و ساحلی است. یکی از مولفه‌های مهم این رویکرد، تلاشی جامع برای ارزیابی اثرات زیست‌محیطی، اقتصادی و اجتماعی فعالیت‌های انسانی است. بنابراین، یک رویکرد یکپارچه چند رشته‌ای ترجیح داده می‌شود که سیستم‌های اکولوژیکی، فیزیکی و اجتماعی-اقتصادی را به هم پیوند و حفاظت از منابع و منافع اجتماعی را افزایش دهد. برای اکوسیستم‌های دریایی تخریب‌شده مانند مصب‎ها، خورها و ساحلی، طرح‌های بازسازی و احیا، استراتژی‌های مداخله‌ای مهمی هستند که برای معکوس کردن از دست دادن زیستگاه‌ها و منابع زیستی و حمایت از برنامه‌های مدیریتی استفاده می‌شوند. مناطق حفاظت شده دریایی یک عنصر جدایی ناپذیر از برنامه های مدیریت دریایی برای حفظ و نگهداری محیط های دریایی و ساحلی از طریق حفاظت از اکوسیستم های در معرض تهدید و منابع آنها در برابر فعالیت های انسانی است. چارچوب ها و دستورالعمل های نظارتی ملی و بین المللی نیز برای حفاظت از این محیط ها وجود دارد.

management strategies to reduce human impacts in estuarine and coastal environments

marine ecosystems are essential parts of the world s environment and provide numerous benefits to human populations; but a wide range of human activities affect marine and coastal environments that can significantly destroy important communities and habitats. these destructive activities have caused ocean productivity to decrease, food web dynamics to change, habitat species to become less common, species ranges to change, and disease outbreaks to increase due to anthropogenic climate change. therefore, many of these environments are being destroyed due to changes in ecosystem structure and function caused by multiple stressors. ecosystem-based marine spatial planning is a suitable framework for effective management of vital marine and coastal environments. one of the important components of this approach is a comprehensive effort to evaluate the environmental, economic and social effects of human activities. therefore, an integrated multi-disciplinary approach is preferred that links ecological, physical and socio-economic systems and enhances the conservation of resources and social benefits. for degraded marine ecosystems such as estuaries, estuaries, and coastal areas, restoration and restoration projects are important intervention strategies used to reverse habitat and biological resource loss and support management programs. marine protected areas are an integral element of marine management programs to preserve and maintain marine and coastal environments by protecting threatened ecosystems and their resources from human activities. there are also national and international regulatory frameworks and guidelines to protect these environments.