مطالعه و بررسی جغرافیای کشاورزی استان گیلان به منظور توسعه گردشگری کشاورزی

گردشگری کشاورزی، بخشی از گردشگری روستایی و شکلی از گردشگری جایگزین است که در محدوده روستا و در ارتباط با فعالیت های کشاورزی مفهوم می یابد. این شکل از گردشگری در نتیجه ارتباط 5 عامل؛ گردشگران، کشاورزان، محیط روستا، تسهیگران-دست اندرکاران و مزرعه با تمام امکانات و فعالیت های تابع موجودیت می یابد. مفاهیم این شکل از گردشگری، به دلیل نوپا بودن و ارتباط با شاخه های مختلف گردشگری، برداشت های متفاوتی در نزد پژوهشگران گردشگری داشته و گاها محل بحث و اختلاف نظر بوده است. این پژوهش می کوشد، در قالب یک مطالعه تحلیلی-توصیفی به روش اسنادی با تکیه بر مبانی پایه، مفاهیم بنیادی، دیدگاهها، نظریه ها و مدل های تجربی موجود، شناخت بهتری از گردشگری کشاورزی و ابعاد آن به مخاطب ارائه دهد. در ضمن تلاش می کند برای عینیت بخشی فضایی به مفهوم گردشگری کشاورزی، فضای کلی استان گیلان را از حیث برخورداری از جاذبه های این شکل از گردشگری و امکان توسعه آن بررسی نماید. پرداختن به این موضوع با توجه به گردشگر پذیر بودن و غلبه فعالیت کشاورزی در گیلان و تنوع زیاد محصولات کشاورزی و جشنواره های بومی –محلی ضروری به نظر می رسد. چراکه بررسی دیدگاهها و نظریه های موجود در خصوص گردشگری کشاورزی گویای نقش موثر آن بر شاخص های توسعه روستایی بخصوص از منظر اقتصادی و زیست محیطی می باشد.